بسم الله الرحمن الرحیم

سرباز شهید محمدرضا شهریاری به سال 1338 در شهرستان بانه به دنیا آمد. هم زمان با شروع درس و مدرسه به فراگیری قرآن مجید پرداخت و کلاس ششم ابتدایی بود که در جلسات قرآن شرکت کرده و چهره ای آشنا برای علاقه مندان به مکتب اسلام اصیل شد. با گذشت زمان خود به صورت مربی قرآن در آمده و به خردسالان درس می داد. اوقات فراغتش را به مطالعۀ کتب مذهبی می گذراند و کلاً فردی بود مومن و پایبند به اصول اسلامی.

دیپلم را که گرفت جهت ادامۀ تحصیل به انستیتو رفت. در همین زمان یعنی اواخر سال 57 بود که انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام عزیز شروع شد. شهید شهریاری که از دیرباز با این پیر دلسوز آشنایی داشته و اهداف مقدسش را شناخته بود با جان و دل به ندای این رهبر آگاه پاسخ مثبت داده و با شرکتی فعّالانه در تظاهرات نشان می داد که سرباز خمینی از هیچ چیز باک ندارد. نوارهای پر شده در پاریس را از سخنرانی های امام به منزل می آورد و به آنان که می شناخت می داد تا هر چه بیش تر آگاه شوند.

روز یکشنبۀ خونین مقابل بیمارستان امام رضا ^{(علیه السلام)} با مأمورین رژیم درگیری پیدا کرد که با لطف خداوند توانست جان سالم به در برد. پس از پیروزی انقلاب با فرمان امام امّت مجدداً به انستیتو برگشته و به تحصیلات خویش ادامه داد. در سال 58 دورۀ فوق دیپلم خود را به پایان رساند. در تمام این مدّت در گشت های شبانۀ مسجد شرکت داشت. در این سنگر الهی جلسه ای تشکیل داده بود که افراد مختلف در سنین های متفاوت در آن شرکت داشتند. در این جلسه راجع به مسایل سیاسی بحث می شد تا هر چه بیش تر آگاهی یابند. پس از چندی با آغاز جنگ تحمیلی به خدمت سربازی فراخوانده شد. وی مدت 18 ماه در جبهه های مختلف به نبرد با مزدوران متجاوز پرداخت. در مرخصی هایی که می آمد به خانواده اش امید فتح و پیروزی می داد. در آخرین نامه اش می نویسد: می روم تا ان شاء الله به زودی راه کربلا را برای شما باز نمایم. از دعا و کمک جهت رزمندگان فراموش نکنید و امام را دعا کنید. و سرانجام پس از رشادت های فراوران و دلاوری های بی نظیر در تاریخ 1/12/60 در جبهه چزابه به فیض عظیم شهادت نایل آمده و جوار رحمت حق شتافت.