محمد در سال 1342 ه . ش در خانواده ای متدین و مذهبی دیده به جهان گشود و از همان کودکی با تشویق والدین در جلسات قرآن، مراسم مذهبی و صفوف نماز جماعت شرکت می نمود. با شروع انقلاب شکوهمند اسلامی و نهضت خونین سال 1357 ایشان مجدانه در تظاهرات و مبارزات بر علیه حکومت خود کامه پهلوی شرکت می نمود. روح بلند و ایمان قوی او باعث گردیده بود که در تمامی صحنه های انقلاب حضور فعال داشته باشد. سید محمد علاقه زیادی به تلاوت قرآن و عبادت خالصانه داشت. با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران چه در پشت جبهه و چه در خطوط مقدم جنگ حضور فعال و چشمگیری داشت و در این راستا لیاقت و شایستگی فراوان از خود نشان داد به طوری که مسئولیت های خطیر و سنگینی بر دوش وی گذاشته شد. ایشان در عملیات بسیاری که توسط سپاه اسلام انجام شد، شرکت داشت و در مقاطع مختلف مسئولیت بهداری تیپ 44قمر بنی هاشم^(ع)، تیپ 91بقیه الله^(عج) و مسئول محور بهداری لشکر 14 امام حسین^(ع) را عهده دار بود. صداقت شجاعت و اخلاص این سردار بزرگ زبانزد بچه های رزمنده بود، آنهایی که او را می شناختند مجذوب اخلاق خوب و بر خورد شایسته و اخلاق ایشان بودند. حضور مستمر ایشان در خط مقدم و در بین نیروهای تحت امرش اثر قابل توجهی بر روحیه نیروها داشت.

محمد راننده های آمبولانس را برای تخلیه مجروحین آماده کرده بود. سوار یکی از آمبولانس ها شد و همچون یک امدادگر به رسیدگی از مجروحین پرداخت و در حین انجام کار از سازماندهی نیروها نیز غافل نبود. لحظه ای همراه با گرد و خاک حاصل از انفجار موشک کاتیوشا به هوا رفت. لبهایش تکان می خورد اگرچه خاک آلوده شده بود ترکش به ران او اصابت کرده بود و آن را متلاشی نمود. در آن لحظات سخت آیه ی «یاایتها النفس المطمئنه....» را تلاوت می کرد و نام فاطمه زهرا^(س) را بر لبانش جاری می ساخت و به دیدار معبود شتافت.

روز 1367/1/29فرشتگان بر زمین فاو فرود آمدند تا روح پاک دیگری را بر محضر پروردگارشان عرضه دارند.