حاج مسعود امیری در سال ۱۳۳۹ در یک خانواده فقیر و مذهبی در شهر باختران بدنیا آمد و تحصیلاتش را در باختران به پایان رسانید، قبل از انقلاب در راهپیمائی ها و تظاهرات شرکت فعال داشت و در پخش اعلامیه و کتب و نوارهای مذهبی و انقلابی سهم بسزائی داشت و بارها در تظاهرات از سوی مزدوران رژیم ستم شاهی مورد تعقیب قرار گرفت و بعد از انقلاب به عضویت گروه ذخیره ۱۱۰ درآمد و سپس عضو گروه میثم تمار شد و جهت مقابله با ضد انقلابیون که در کردستان سر به شورش برداشته بودند به اتفاق هم رزم خود شهید حشمت الله رضوان مدنی و چند تن دیگر از برادران عازم مهاباد شدند که پس از مدتی درگیری بوسیله یکی از افراد فاسد ضد انقلاب توسط نارنجک مجروح شد.

پس از مدتی به خدمت مقدس سربازی رفت و خدمت سربازی خود را در کردستان با رشادت ها و از جان گذشتگی های فراوان سپری کرد مدتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی که شهر باختران از سوی ضد انقلابیون تهدید می شد به همراه شهیدان حسن، حشمت و هاشم رضوان مدنی و چند تن دیگر شب ها با استفاده از سلاح های سرد به نگهبانی و حراست از شهر می پرداختند.

پس از طی دوران سربازی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد و فعالیت های چشمگیری در این ارگان انقلابی داشت. پس از مدتی با توجه به احساس تکلیف برای خدمت به روستائیان به عضویت جهاد سازندگی در آمد، مدتی و در این سنگر به دفاع از انقلاب و امام پرداخت. بعد از مدتی پسردائی ایشان هاشم رضوان مدنی به شهادت رسید و او اسلحه به زمین افتاده او را برداشت و از طریق جهاد سازندگی به جبهه ها شتافت و مجاهدت های فراوانی از خود نشان داد از جمله برای برای مدتی طولانی به فاو رفت تا اینکه در آنجا مجروح شد و همچنین مدتی طولانی در جبهه های جنوب مشغول خدمت بود که به عنوان مداح اهل بیت و مؤذن مشهور بود.

برای چندمین بار در اثر بمباران های شیمیائی رژیم فاسد عراق مجروح شیمیائی شد و همچنین مدتی طولانی در جزیزه مجنون خدمت کرد خلاصه بیشتر اوقات خود را در جبهه ها می گذرانید و دوستان شهید شاهدی بر این مدعا هستند وی در جهاد سازندگی علاوه بر اینکه در گزینش جهاد فعالیت داشتند مسئولیت امداد و پشتیبانی استان را نیز به عهده داشت.

شهید حاج مسعود امیری در سال ۶۴ به همراه دو تن دیکر از برادران پایگاه مقاومت شهید آل طاهر را تشکیل داد و مدتی طولانی شب ها به پایگاه می رفت در سال ۶۵ پسردائی دوم وی (شهید حسن رضوان مدنی) به شهادت رسید که مصیبتی دیگر بر غم هایش افزوده گشت ولی در برابر تمام ناملایمات و مصائب زندگی از خود صبر نشان داد.

ایشان در سال ۶۵ در کنکور سراسری دانشگاه ها در رشته پزشکی دانشگاه رفسنجان قبول شد ولی با توجه به علاقه ای که به جبهه های نبرد حق علیه باطل داشت به جبهه ها شتافت و در ترم دوم به دانشگاه برگشت و در دانشگاه فوق به عضویت انجمن اسلامی درآمد و پس از مدتی به دانشگاه کرمان انتقال یافت و در آنجا نیز از اعضای فعال انجمن اسلامی بود و در راه پیشبرد اهداف عالیه انقلاب اسلامی و رسالت انجمن های اسلامی فعالیت های چشمگیری داشت.

پس از مدتی با توجه به بعضی مشکلات و گرفتاری هایی که برایش پیش آمده بود به دانشگاه باختران در آمد و انتقال یافت و در دانشکده پزشکی باختران مشغول به تحصیل شد و به عضویت انجمن اسلامی این دانشکده در آمد و از اعضای فعال این انجمن بود و در کنار درس و تحصیل فعالیت های بی شماری در رابطه با مسئله جنگ و پیاده نمودن احکام اسلامی و سالم سازی جو دانشکده از خود نشان داد و همه تلاش خود را در راه به تحقق رساندن این جمله که "رسالت انجمن های اسلامی استمرار حرکت انبیاء است" صرف می نمودند و او در جمع دوستان نمونه ای از صبر و استقامت و ایمان و تقوی و الگوئی از مبارزه با هوای نفس و شیطان و شیطان صفتان بود از رهبرش آموخته بود که تزکیه مقدم بر تعلیم است و بحق که به این مطلب عینیت بخشیده بود.

این شهید بزرگوار همیشه در فکر جبهه و رزمندگان بود و هر فرصتی که برایش پیش می آمد در اسرع وقت خودش را به جبهه ها می رساند حتی تعطیلات عید را هم خانواده خود را تنها می گذاشت و در کنار رزمندگان به دفاع از ارزش های مقدس اسلامی می پرداخت و در جبهه های نبرد حق علیه باطل نه تنها تمام تلاش خود را در رابطه با جهاد اصغر به کار می گرفت بلکه با تمام جدیت به جهاد اکبر و مبارزه با هواهای نفسانی می پرداخت.

در سال ۶۶ به سفر حج مشرف شدند و در آنجا نیز در راهپیمائی برائت از مشرکین شرکت داشت و در کمک به مجروحین و مصدومین جمعه خونین مکه فعالیت بسزائی داشت. وی علاوه بر سنگر دانشگاه در این اواخر که وضعیت جبهه ها وارد مرحله جدیدی شده بود به اتفاق خانواده اش جهت کمک به محروحین و مداوای آنها به بیمارستان ها می رفت‌.

به گفته پدرش روزی نبود که او گریه نکند و مرتب می گفت که اسلام در خطر است و امام تنها مانده و یاران امام شهید شده اند و ما باید امام را یاری کنیم .

این شهید بزرگوار همچنین در حین تحصیل در دانشگاه در رابطه با تعزیرات حکومتی دارو و درمان با بهداری همکاری داشت.

خلاصه زندگی این شهید والامقام هم چون سایر شهدای اسلام پر است از فراز و نشیب ها و سختی ها که همگی را با صبر و استقامت و ایثار خود تحمل می کرد اخلاقی نیکو و پسندیده و اسلامی داشت و فردی متقی و مقید به انجام واجبات و مستحبات دینی بود و از دروغ و غیبت پرهیز می کرد و امر به معروف و نهی از منکر را در حد اعلای خود به جا می آورد و ... و هنگامی که منافقین کوردل به تمام ارزش های انسانی و اخلاقی پشت پا زده و به ملت و میهن خود خیانت کرده و ماهیت پلید خود را آشکار نمودند و به شهر اسلام آباد ناجوانمردانه حمله کردند.

شهید حاج مسعود امیری به همراه پسردائی خود شهید حاج حشمت الله رضوان مدنی جهت سرکوبی منافقین به گردنه چهار زبر شتافتند و تا نزدیکی سرپل ذهاب به پاکسازی میهن اسلامی مان از لوث وجود منافقین و نابود ساختن آنها پرداختند و سرانجام در روز جمعه مورخه 67/5/7 پس از سال ها مبارزه و از جان گذشتگی و ایثار به همراه پسردائی همسنگر و یار سال های مبارزه خود شهید حشمت الله رضوان مدنی به درجه والای شهادت نائل آمدند و به کمال مطلوب خود رسیدند. در ضمن از این شهید بزرگوار پسری به اسم هادی به یادگار مانده است که ان شاء الله ادامه دهنده راه پدر بزرگوارش خواهد بود.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد.