شهید سید محمدحسین علم الهدی در هشتم مهر سال 1337 همزمان با سالروز وفات امام موسى ابن جعفر ^(ع) در خانه روحانى متعهد و مجاهد مرحوم آيت الله علم الهدى قدم بر عرصه گيتى گذارد. او را حسين نام نهادند همچنان كه راهش حسينى بود ايثار و شهادتش نيز حسين وار بود. حسين از اولين روزهاى حياتش با كلام خدا و آيات قرآن آشنا شد و تربيت يافت. در سال هاى 41 و 42 حسين كه كودكى 5-6 ساله بود جهاد در راه خدا و مبارزه با طاغوتيان را در خانه خود كه مركز مبارزات مردم خوزستان بود، به خوبى آموخت. او قبل از آن كه به مدرسه برود به مكتب قرآن راه يافت. در 11 سالگى به عنوان يك معلم قرآن در مسجد تدريس مى‏كرد. تشكيل كتابخانه، جلسات تدريس قرآن در مساجد اهواز از فعاليت هاي او بود. روزها در مدرسه و چند كلاس قرآن را شب ها تدريس مي‌كرد و پير و جوان به كلاس هايش جذب شدند. بدين وسيله پيوندى ميان مسجد و مدرسه كه در زمان رژيم بسيار از يكديگر جدا بودند، ايجاد كرد. اولين مبارزه علنى حسين با رژيم فاسد شاه، آتش‏زدن سيرك رقاصه‏هاى مصرى در اهواز بود. در سن 14 سالگی در جریان برگزاری سیرکی در اهواز وقتی رقاصه‌هاي مصري در هنگام نمايش در سيرك بودند به طوري كه به هيچ كس آسيبي نرسد سیرک را آتش زد. او هنگامی که سر كلاس درس بود او را دستگير كردند. مدتي او را در سلول انفرادي شكنجه كردند و وقتی كه آزاد شد مدرسه او را با تعهد پذيرفت. پس از آزادي از زندان جدي تر و مبارزتر شد.

او در عاشوراى سال 1353 در اوج خفقان به كمك ديگر دوستانش در كنار دسته‏هاى عزادارى معمولى ترتيب عزادارى به سبك راهپيمايى را داد؛ در اين راهپيمايى روى سينه همه افراد جمله «ان الحيوة عقيدة و جهاد» نوشته شده بود.

از آن جايى كه بهترين مكان براى گسترش فعاليت عليه رژيم طاغوت دانشگاه بود، حسين تصميم گرفت وارد دانشگاه شود و چون علاقه شديدى به رشته‏هاى علوم انسانى داشت در رشته تاريخ دانشگاه فردوسى مشهد پذيرفته شد. سال 1356 كه حسين وارد دانشگاه شد آغاز اوج‏گيرى مبارزات دانشگاهى بود و حسين با تجربيات گذشته و فعاليت هايى كه عليه رژيم داشت از همان روز اول با انجام كارهاى ابتكارى جالب در مدت كوتاهى مثل همه دانشگاهيان به عنوان مبتكر فعاليت هاى ضد رژيم شناخته شد.

ضمن اين فعاليت ها حسين كه دانشجويى از خانواده روحانى بود با روحانيون متعهد مشهد تماس گرفت و پس از مدت زمان كوتاهى با آيات عظام سيدعلى خامنه‏اى، طبسى و شهيد هاشمى نژاد بسيار صميمى شد و در مسائل و مشكلات فكرى و سياسى با ايشان مشورت مى‏كرد. در مشهد چند بار توسط پليس دستگير شد اما با زيركى خاص آزاد گردید. در كلاس اهل بحث و درگيري لفظي بود. استادان چپی و شاهنشاهي در هر كلاس كه حسين علم‌الهدي شركت مي‌كرد نمي‌رفتند. در زمان زلزله طبس از دانشگاه به طبس رفت تا به زلزله زدگان كمك كند و با ورود شاه و همسرش به اين شهر تظاهرات عظيمي راه‌اندازي كرد.

با اوج‏گيرى انقلاب در ميان اقشار مردم، براى رشد و گسترش فعاليت هايش تصميم به كارِ گروهى گرفت. براى تحقق اين فكر به اهواز رفت و همراه با يارانش گروه «موحدين» را تشكيل داد. در گروه «موحدين» نيز وى به دليل ابتكار بى نظير و شجاعت فوق العاده، در همه برخوردها و برنامه‏ها مبتكر طرح و پيش قدم در عمل بود. وى در جريان حمله به كنسولگرى عراق در خرمشهر مسئول شكستن شيشه و ريختن مواد محترقه در داخل كنسولگرى بود و در برنامه اعدام انقلابى «پل گريم» مستشار و مزدور آمريكايى نقش مؤثر داشت.

از خصوصيات بارز شهيد، تلاش فوق العاده وى در مهمان نوازى و يارى به ستمديدگان و كودكان بود. او همزمان با ورود امام در كميته استقبال ايشان حضور فعال داشت، برگزارى جلسات سخنرانى در خوزستان، ترور دانشى نماينده مزدور مجلس، ترور مستشار آمريكايى در واقعه اعتصاب كاركنان شركت نفت، انفجار شهربانى كرمان به دليل به شهادت رساندن مردمان بى دفاع در داخل مسجد، از جمله مجاهدت هاى كم نظير اين شهيد والا مقام به شمار مى‏رود.

شهيد حسين علم الهدى بعد از بررسى دقيق كتاب ولايت فقيه امام ^(ره) مشاهده كرد كه جاى ولايت فقيه در پيش نويس قانون اساسى خالى است. بنابراين با كمك يكى از نمايندگان مجلس (آقاى اسدى‏نيا) و حجةالاسلام آقاى موسوى جزايرى نماينده وقت اهواز در مجلس خبرگان، طرح مذكور در قانون اساسى وارد شد.

ایشان به روستاهاي مرزي ايران و عراق می رفت و اسلحه، فشنگ، دينار عراقي، پودر و روغن و نيز اسناد و مداركي دال بر دخالت عراق در ايران كشف كرد و همان موقع اعلام کرد که عراق قصد دخالت در امور ایران را دارد امام کسی به گفته هایش گوش نکرد. او با استاندار خوزستان که با شيوخ ساواكي که در ارتباط با عراق بودند مقابله می کرد.

او تا صبح در اتاق كوچكش تحقيق و مطالعه مي‌كرد. ماه رمضان 8 تا 10 ساعت تدریس نهج‌البلاغه و تاريخ اسلام را در گرماي اهواز برعهده داشت.

همزمان با آغاز جنگ تحميلى و در همان روزهاى اوليه جنگ، حسين به عنوان مسئول اعزام نيرو، روزانه صدها نفر از نيروهاى اعزامى در شهرستان را با نظم دقيق و مديريت كامل سازماندهى و تقسيم و به سوى مناطق عملياتى اعزام مى‏كرد و با اين مشغله زياد روزى يك ساعت به راديو اهواز رفته و برنامه سخنرانى پيرامون غزوات پيغمبر ^(ص) را اجرا مى‏كرد. بعد از گذشت كم تر از يك ماه كه حسين فرمانده سپاه هويزه بود، به قدرى در ميان عشاير منطقه نفوذ كرده بود كه زبانزد همه شده بود تا آن جا كه عشاير سوسنگرد و هويزه را براى اولين بار به زيارت حضرت امام ^(ره) برد. پس از بازگشت به هويزه وى در چندين شبيخون موفقيت‏آميز شركت كرد. عضو شوراي فرماندهي كميته مركزي و مدتي هم سرپرست كميته انقلاب اهواز بود. شب ها فقط 3 ساعت مي‌خوابيد.

در برنامه حمله روز اربعين حسينى كه فرماندهى شصت تن از برادران پاسدار، جهاد، دانشجو و ... را به عهده داشت، به عنوان گروه پيشتاز و پياده ارتش به جنگ با كفار پرداختند و حسین و یارانش برای عملیات به هویزه رفتند. آن روز نیز دشمن با ضرباتی که قبلا از نیروهای چریکی نامنظم خورده بود حمله بزرگی را با انبوه تانک های خود آغاز کرد. تانک ها به حدود 50 متری خاکریزش رسیده بودند که حسین از جا بلند شد و نزدیک ترین تانک را نشانه گرفت. گلوله درست به وسط تانک خورد غیر از حسین دو نفر دیگر هم آر . پی . جی داشتند که دو تا تانک دیگر را هم نشانه گرفتند. بقیه تانک ها سرجایشان ایستادند و خاکریزها را به گلوله بستند از میان همه ی فقط او زنده مانده بود که با قامت استوار از جا بلند شد و به خاکریز دیگر رفت در حالی که دو گلوله آر . پی . جی در دست داشت پشت خاکریز خوابیده بود و پس از مدتی اولین گلوله اش را شلیک کرد در این زمان چهار تانک به ده متری خاکریزش نزدیک شده بودند. این شهید بزرگوار آخرین تیر پیکان خود را رها کرد و سه تانک باقیمانده همزمان به طرف خاکریز حسین شلیک کردند و او در حالی که قرآن در دستش بود به آرزوی دیرینه و حقیقی خود که همان وصال محبوب ازلی و ابدی است دست یافت و بالاخره در 16 دی ماه سال 59 صد و بیست نفر از بهترین یاران امام مظلومانه به شهادت رسانیدند. نقل می کنند پس از اشغال هویزه توسط مزدوران بعثی شخص صدام جهت بازدید منطقه به محل آمده بود هنگامی که در مقابل 120 نفر از بهترین و جان برکف ترین یاران امام و یاوران اسلام قرار می گیرد از شدت خشم دستور می دهد که اجساد را بر زمین بخوابانند و به تانک ها فرمان می دهد که از روی این پیکرهای مقدس عبور کنند.