شهید ابوالفضل رضوی در سال ۱۳۳۸ در یکی از روستاهای خمین به دنیا آمد و از آنجا که خانواده اش علاقمند به خاندان نبوت و امامت بودند، نامش را ابوالفضل گذاشتند. شهید رضوی دوران کودکی را پشت سر گذاشت و در شش سالگی وارد مدرسه شد. همزمان با رفتن به مدرسه با نماز و مسجد آشنا می گشت و از همان هفت سالگی نمازش را می خواند. بعد از طی دوره دبستان برای ادامه تحصیل راهی تهران شد. وی در تابستان ها به هنگام تعطیلی مدرسه راهی روستا می شد و به کار نجاری یا کشاورزی مشغول می شد و این از نقطه های برجسته زندگی وی بود. چون معتقد بود که: «انسان بایستی زحمت بکشد و تن پرور نباشد تا رنج دیگران را عملا احساس کند.»
فعالیت های شهید در دبیرستان، دانشگاه و ارگان های انقلابی
شهید رضوی پس از پایان تحصیلات متوسطه در سال ۱۳۵۶ در رشته زمین شناسی دانشگاه تربیت معلم قبول شد. از زمان ورود به دانشگاه به دانشجویان انجمن اسلامی پیوسته بود و با آنان فعالیت می کرد. در آنجا زندگی وی وارد مرحله جدیدی گردید. به خصوص هنگامی که تا حدی با مسائل سیاسی آشنا گردید، اختلاف طبقاتی او را چنان عذاب می داد که لحظه ای رنج مردم محروم را فراموش نمی کرد و از بی عفتی و کارهای خلاف شرع مقدس در جامعه به شدت رنج می برد و از فساد و ظلم دستگاه حکومتی در عذاب بود. هنگامی که مساجد و دانشگاه شکل واقعی مبارزه را به خود می گرفت به دنبال مرادش امام حرکت می کرد و مبارزه با طاغوت و فعالیت علیه ظلم و ستم را بر درس و گذراندن واحد ترجیح می داد. هنگامی که مبارزات امت اسلامی ایران شکل جدی تری به خود می گرفت او در تمام مراحل شرکت داشت و از هیچ مسئله ای ترس به خود راه نمی داد و به ترتیب دادن تظاهرات و آماده کردن بچه های محل می پرداخت و با همفکری و همکاری آنان دامنه فعالیت های خود را بیشتر می کرد. شهید در جریان ورود حضرت امام به ایران در بهمن سال ۱۳۵۷، از اعضای کمیته استقبال از امام بود و در باز پس گیری ستاد نیروی هوایی از افراد گارد و همچنین در گرفتن کلانتری های ۲۱ و تهران نو و کلانتری میدان خراسان شرکت داشت. در پیروزی انقلاب و پیشبرد اهداف آن همواره به عنوان فردی فعال موثر واقع می شد. از هنگامی که امام امت فرمودند که در جمع آوری محصول با کشاورزان همکاری نمایند وی به اتفاق ۴۵ نفر از برادران و خواهران انجمن اسلامی دانشجویان به زادگاهش رفت و در جمع آوری محصول با کشاورزان همکاری نمود . مدتی در یکی از محلات فقیر نشین در خیابان خاوران تهران شغل شریف معلمی را عهده دار بود.
