شهید علی رضا صادق نیا در اول فروردین سال 1346 شمسی در قم پا به دنیا گذاشته و در دامن پدر و مادری که تنها زندگی آن ها در مکتب قرآن و لقمه نان از درب خانه اباعبدالله الحسین(ع) گرفته بودند پرورش یافت. تا سن 5/5 سال او را به مدرسه ملی گذاشته دوران ابتدایی را گذراند و بعد به راهنمائی راه یافت. پس از پایان دوره راهنمائی که علاقه زیادی به هنرستان داشت در امتحانات ورودی قبول شد. در هنرستان مشغول تحصیل شد و دوره هنرستان را گذرانید و به اخذ دیپلم نائل آمد. بعد جهت شرکت در دانشگاه خود را آماده کرد ولی در زمان تحصیل هنرستان دو بار به جبهه رفت. یک بار بعد از دوره 40 روزه به عنوان امدادگر 3 ماه تمام در جبهه بود. از تاریخ 62/5/4 الی 62/8/5 بار اول در جبهه سومار گیلان غرب و بار دوم در تاریخ 62/11/27 الی 63/1/14 به جبهه به سر برد. بعد به علت گرفتاری خانواده در منزل خادم مادر و پدر بود تا در مرکز تربیت معلم قبول شد. در حالی که در دانشگاه هم قبول شده بود ولی از آن جائی که علاقه داشت شغل انبیا را انتخاب کند لذا معلمی شغل انبیا بود انتخاب و در مرکز تربیت معلم بلال حبشی تهران مشغول تحصیل شد.
چند ماهی نگذشت بعد از واقعه کربلای 4 فورا به طرف جبهه حرکت نمود در تاریخ 65/10/16 از قم و در تاریخ 65/11/1 در کربلای 5 در شلمچه به شهادت رسیده و در تاریخ 65/11/9 در قم تشییع شد و در گلزار علی بن جعفر(گلزار شهدا) مدفون گشت.
از خصوصیات اخلاقی او این بود که همیشه کوشش می کرد کم تر سخن بگوید. نسبت به پدر احترام فوق العاده قائل بود تا می توانست از پدر تقاضای پولی نمی کرد، اگر پدر خواست وجهی به او بدهد از گرفتن امتناع می ورزید، مگر پدر بالاجبار به او بدهد.
علاقه خاصی به مادر داشت و همیشه سعی می کرد مادر را از خود راضی نگه دارد. عصای دست مادر بود. در نماز و روزه عقیده عجیبی داشت نسبت به تارک الصلوه حساس بود، کوشش می کرد جوانان فامیل را به نماز وا دارد، از ورود بی نماز به منزل ناراحت می شد. به پدر می گفت: «بابا با تارک الصلوه قطع رابطه کن تا آن ها در منزل ما وارد نشوند.» علاقه ی زیادی به مطالعه داشت. کم تر جایی می رفت. همیشه در منزل می ماند، از مهمانی رفتن با پدر و مادر امتناع می کرد، همیشه دوست داشت تنها باشد.
در نماز و روزه خیلی معتقد بود گاهی دیده می شد دائما با وضو بود، در جایی اگر می دید کسی نیاز به خدمت دارد خادم مردم بود برای رضای خدا.