نامش حسین بود، حجبی داشت که با متانت عجین بود، مناعت طبعی داشت که قاعه ی رفیعی از ابهام دورش می کشید، وقتی سخن می گفت شوقی که در دل آتشی که در سینه اش شعله ور بود، به آن طنین خاص می بخشید.مستدل ومنظم حرف میزد،شیعه زاده ای شیعه دانی به واقع بود،با همان تربیت خاص خانواده ای مذهبی معتقد مسلمان ایران، به سال 1342 درشهرقائنات درخانواده ای متدین، دیدگان پاک به هستی گشود. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش طی نمود. پس از آن با خانواده عازم وطن اجدادی خویش شهردارالمؤمنین«طبس»شد. فاصله زیادی از سکنی گزیدن او در این شهر نگذشته بود که زلزله وحشتناک خانمان سوز شامگاه 25 شهریور1357، سایه پرمهر پدر و دستان نوازشگر مادر از او گرفت و مدتی را در فراق از دست دادن عزیزان مات ومبهوت از مصیبتی که بزرگی آن برشانه هایش سنگینی می کرد، گذراند. امید به آینده، یاری و مددهستی بخش بی همتا سبب شدتا به شوق بنا نمودن زندگی دوباره برای ادامه تحصیل بار سفر به مقصد«قائنات» بربندد. این سفر گرچه جسم حسین را با خود برده بود، اما روح لطیفش همچنان درکنار مزار عزیزان از دست رفته جامانده بود. با یاد و خاطرآنها گذران ایام می نمود، به همین علت تصمیمی دوباره سبب شد تا مجدد به «طبس» مراجعت نماید. او تحت سرپرستی برادر بزرگش تحصیلات متوسطه را با هوشی سرشارکه خداوند به او اعطاء کرده بود بی وقفه با موفقیت سپری نمود. سپس در آزمون ورودی مراکز تربیت معلم شرکت، با قبولی بعنوان دانشجو، ادامه تحصیل را در سطح عالی آغاز کرد. جنگ تحمیلی مسیر حیات او را نیز دگرگون کرد.او که چشم به «الله» دوخته و با او پیمان وفا بسته بود، راهی کوتاه را برای رسیدن به او در جلوی چشمانش مشاهده کرد.می دانست هدف صدام و اربابانش، نابودی اسلام و واژگونی جمهوری اسلامی است. نیز می فهمید که همه ی جهانخواران در حمله ایران همدستند. از این رو بی قرارپس از گذراندن آموزش های رزم بسیج به سوی جبهه شتافت. مدت دو ماه در سنگرهای نبرد، سلحشورانه علیه خصم دون خروشید و جنگید تا سر انجام پس از دلاورمردی ها در تاریخ 1362/08/29 در منطقه «پنجوین» عملیات «والفجر4» مفقودالاثر شد و به هدف نهائیش نائل آمد. پیکر مطهرش پس از گذشت ده سال شناسایی وپس از تشییع بر دوش امت حزب الله در دیهشک طبس به خاک سپرده شد.