شهید ابوالقاسم شعبانی برزگر از ابتدای سال ۱۳۶۴ در تقویم خود دست نوشته هایی را بر جای گذاشته که خواندنی است. او اولین نوشته خود را روز یکم فروردین و آخرین را ۱۸ مرداد یعنی ۷ روز قبل از شهادتش به قلم آورده که در بخشی از مطالبش می خوانیم:
ولوله ای به پا شده!
عصر امروز به ما خبر دادند که ساک های تان را تحویل تعاونی دهید و آماده باشید برای رفتن به قرارگاه تاکتیکی. شب عجیبی است! هر کسی گوشه ای نشسته و یک کاری می کند. یکی وصیت نامه می نویسد، یکی دعا می خواند و خلاصه ولوله ای به پا شده و بچه ها همه از هم حلالیت می طلبند چرا که رزمندگان می دانند که در قرارگاه های تاکتیکی بیش از ۴۸ ساعت زنده نمی مانند!
خدایا! تو شاهد بودی که ما صد بار آماده شدیم که پیش تو و به ملاقات تو بیابیم ولی گناهانم زیاد بود که توفیق این را پیدا نکردم تا در عملیات شرکت کنم. عصر امروز اعلام کردند کلیه وسایل را جمع کنیم و آماده باشیم که صبح فردا به طرف منطقه حرکت و از دوکوهه بیرون برویم.
مقر ما نزدیک روستایی بود که به دست بعثیان کافر به کلی ویران شده بود و توسط ستاد بازسازی کرج، شهرکی در کنارمان روستا ساخته و ما را هم در همان شهرک اسکان دادند و منتظر بودیم تا وقت موعود فرا رسد.
خدایا! ما را از طالبان خون حسین (ع) قرار بده!
