شهید منیژه گرایش نژاد دوران طفولیت را با رنج و عذاب فراوانی که وصفش مقدور نیست گذراند و در سن 5 – 6 سالگی کلاس اول دبستان را شروع کرد. نام دبستان او مهرگان زرگنده بود که در ده زرگنده آن زمان قرار داشت و او می بایست از قلهک، فاصله دو کیلومتری را برای رسیدن به مدرسه طی می کرد. بالاخره کلاس اول را با درجه ممتاز گذراند و از کلاس دوم به مدرسه ای به نام فرشته در ده قلهک رفت و تا ششم دبستان را در همین مدرسه درس خواند و تصدیق ششم ابتدایی را گرفت و چون شاگرد ممتاز شده بود توانست در مدرسه سهيل ثبت نام کند. او سيكل خود را در این دبیرستان به پایان رساند و سپس برای سیکل دوم در دبیرستان پیشرو تهران ثبت نام کرد. بالاخره پس از این دوره سه ساله دیپلم خود را گرفت. در سال اول کنکور موفق شد در رشته تکنولوژی مدیکال دانشکده پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شود ولی او مایل بود پزشکی بخواند. یک سال بدون وقفه درس خواند و دوباره برای دومین بار در کنکور شرکت کرد.
این بار در (دانشگاه اصفهان در رشته پزشکی، دانشگاه اهواز رشته پزشکی، دانشگاه ملی رشته شیمی، دانشگاه تهران رشته داروسازی، مدرسه عالی پارس رشته شیمی و مدرسه عالی علوم ارتباطات) قبول شد و بالاخره دانشگاه اصفهان را از بین همه انتخاب کرد.
شهید گرایش نژاد در سال اول پزشکی شاگرد اول شد و به همین دلیل او را از پرداخت شهریه معاف کردند که کمکی برای تامین زندگی اش و کمک به خانواده او بود و در سال های بعد هم از همین معافیت در پرداخت شهریه برخوردار شد. پس از فارغ التحصیلی برای خدمت به روستاهای اطراف اصفهان رفت و با درآمد خود به مردم مستضعف کمک می کرد. پس از آن تصمیم گرفت که در شیر و خورشید آن زمان کار کند و محل خدمت او شهر انزلی شد. او شب و روز در آن جا با تمام توان جسمی و مالی خود به مردم محروم منطقه کمک می کرد، ولی به علت مشاهده نابسامانی ها و دزدی ها و غیره، در آن موسسه طاقت نیاورد و پس از 6 - 7 ماه استعفا داد و برای تخصص دوره رادیولوژی وارد دانشکده پزشکی دانشگاه اصفهان شد.
از آن پس ضمن تحصیل در این دوره، خدمت به روستاهای مختلف کشور به خصوص منطقه بلوچستان سمیرم، شهرکرد و کوهستان های اطراف آن را به عهده گرفت. او تمام درآمد خود را خرج محرومان می کرد، حتی لباس ها و کیف و کفش خود را به آن ها بخشیده بود و پس از شهادت مطلق چیزی نداشت، مگر کتاب هایش و مقدار کمی پول که در صندوق قرض الحسنه بیمارستان باقی مانده بود. او این خدمات را قبل از انقلاب شروع کرد و بالاخره با همکاران و هم یارانش ادامه آن را در نهادهای انقلابی به خصوص جهاد سازندگی پی گرفت.