این برادر در فعالیت های مذهبی و اجتماعی بسیار فعال بود. ایشان در اوایل انقلاب اسلامی مسائل مذهبی و اجتماعی را به کمک برادران دیگر به مردم این روستا می آموختند و مردم روستا را از خبرهای روز باخبر می ساختند. آن ها می خواستند که مردم این روستا همیشه در صحنه باشند. روحیات و معنویات او در موقعی که می خواست به جبهه حق علیه باطل شرکت کند با مهر و عشق و علاقه بسیار فراوان بود و این برادر یک بار در جبهه کردستان شرکت داشت و وقتی که از آن جا آمد بعد از یک سال دیگر که در تربیت معلم شهید رجائی مشغول به درس خواندن بود بعد از آن جا به جبهه های جنوب رفت که بعد از پانزده روز این برادر که در جبهه جنوب بود در عملیات افتخار آفرین بیت المقدس به درجه رفیع شهادت نائل آمد و شربت شهادت را با آن عشق و مهر و محبتی که در وجود خود می دید چشید. ابتدا در جبهه ی کردستان بود که بعد از آن در تربیت معلم قبول شد. از جبهه او را آوردند و به او گفتند که باید به درس خودت ادامه دهی و او بسیار ناراحت شد و گفت که ما باید در جبهه باشیم که صدام خیال نکند که مردم ایران از این جنگی که صدام بر پا کرده است می ترسد و چقدر عاشقانه و خالصانه در راه خدا می جنگید. عشق و مهری که به جبهه داشت وجودش را راضی نمی کرد که این جا باشد و به جبهه نرود. خاطرات جالبی که از او بر جای گذاشته مانده این است که در مراسم یا فعالیت های مذهبی و اجتماعی بسیار فعال بود و او هرگز نماز جمعه را ترک نمی کرد و هر هفته به نماز جمعه می رفت. توسط ارگان بسیج به جبهه اعزام شد. در خانواده با تمام اهل خانواده بسیار صمیمی بود و با دوستان خود همچنین مهر و علاقه ی زیادی داشت و همچنین به مردم محروم این روستا کمک می کرد و به یاری آن ها می شتافت و دستگیری برای آن ها بود و اوقات فراغت زندگی خود را تا آن جایی که من اطلاع دارم به درس خواندن و مطالعه کتاب های دیگر می پرداخت و او کتاب را یک دوست در هنگام تنهایی می دانست و بقیه ی اوقات فراغت را صرف کارهای منزل می کرد و به پدر و مادر خود و برادران کمک می نمود.