شهید حکمت ا... یارقلی در دوم فروردین 1343 به عنوان اولین فرزند خانواده چشم به جهان گشود. در 5 سالگی مطابق سوم خانواده آموزش و قرائت و حفظ قرآن مجید را آغاز نمود و در 7 سالگی پای در مرکب مدرسه نهاد. از آن زمان تا هنگام اخذ دیپلم همه ساله شاگرد ممتاز کلاس بود و با استعدادی که داشت حیرت همگان را برمی‌انگیخت. هنوز دیپلم متوسطه خود را نگرفته بود که جنگ بر کشور تازه استقلال یافته مان تحمیل شد با تلاش بسیار و اصرار زیاد خانواده تا پاییز 1361 برای شرکت در جبهه‌های جنگ تاب آورد و 20 آبان 1361 در کنکور پزشکی شرکت نمود. 29 آبان جهت شرکت در اردوی رزم عازم بود که 28 آبان مصادف شد با تشییع پیکر پاک پسرعموی عزیزش بنابراین در اعزام بعدی در تاریخ 20 آذر به آرزوی دیرینه اش دست یافت. بعد از اعلام نتایج پذیرفته شدگان دانشگاهها در رشته داروسازی دانشگاه تهران پذیرفته شد و ادامه فعالیت فرهنگی خود را از این مکان امکانپذیر یافت. از بدو ورود به دانشگاه نظر بسیاری را جلب نمود، تجربیات مبارزاتی و اهداف عالی فرهنگی که سالها ذهن او را مشغول کرده بود، تربیت دینی و مذهبی او با دانش جدید روز و مطالعات بسیار او در زمینه‌های گوناگون گره خورد و از او شخصیتی همه جانبه و آگاه ساخت . در دانشگاه لحظه ای آرام نگرفت، مدام به فکر مسائل مبتلا به جامعه بود. افکاری عالی در سر داشت و به این اندیشه بود که باید مملکت را از دست متخصصین نامتعهد برهانیم. او از لحاظ هوش و استعداد نابغه ای بود که همگان به آینده اش اطمینان داشتند. از لحاظ مذهبی پایه‌های ایمانش آنچنان مستحکم بود که به یقین هیچ گردبادی را توان لرزاندنش نبود. به مراتبی از کمال دست یافته بود که هرگز با سالهای اندک عمرش مطابقت نداشت. آنچنان اهل مطالعه بود که اسباب سفرش را بیش از هر چیز کتاب تشکیل می‌داد و در موضوعات مختلف چنان اظهار نظر می‌کرد که گویی پیری سالخورده است و سالها تحقیق کرده است. هیچ حرفی را بی‌دلیل و بنیان بیان نمی‌کرد و هیچ قدمی را بدون هدف برنمی‌داشت. چنین شخصیت چند جانبه و استواری از سال 61 تا 64 چندین بار در جبهات جنگ با یقین اطمینان حضور یافت. به اذعان همه دوستان و آشنایان و خانواده و خویشان لحظه‌ای از زندگی او به بطالت سپری نشد و در همه حال مشغول کاری علمی، عبادی، مطالعاتی یا در حال کمک به خانواده بود. او در مدت 23 سال عمر پرثمر به اندازه 230 سال تجربه زندگی آموخت و به یقین رسید که این دنیا آنجایی که او باید باشد نیست او در قسمتی از یادداشتهایش می‌نویسد: «... آری اینچنین است حدیث خونین عشق به لقاء الهی و حرب برای پیاده نمودن احکام الهی. ما ابراهیم وار اسماعیلهایمان را به مذبح عشق خواهیم برد تا معشوقمان سعادت و اسلامیت اخلافمان را مقدر سازد. ای شهد شیرین شهادت و ای شراب ناب عشق پس آخر کی سراغ ما می‌آیی؟» آری استغاثه های شبانه و ناله های جانسوز و سرانجام اولا لایق درگاه الهی نمود و خداوند این قربانی را برای بقای کلمه ا... و استحکام اصول اسلامی و برپایی دین خداوند مورد پذیرش قرار داد و براستی او موقعیت شناسی و شکار لحظه‌های ارزشمند زندگی را به عنوان هنری دیگر در کنار سایر تواناییهایش به اثبات رساند و در تاریخ مهرماه مصادف با محرم به شهادت نائل آمد.