«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»
«مپنداريد كه شهيدان راه خدا مردند بلكه زنده به حيات ابدي شدند و در نزد پروردگارشان متنعم خواهند بود.»( سوره آل عمران - آيه 169)
حمد و سپاس از آن خداي است كه آفريدگار جهانيان است و اوست بي مانند و يكتا. و خداي را سپاسگزارم كه دوران جواني مرا در چنين برهه اي از زمان قرار داد كه در اين برهه از زمان حكومت اسلام برقرار است و جمهوري اسلامي حاكم بر جامعه است. يا الله ، يا الله ، يا الله ، يا محمد(ص) و يا علي(ع) و يا زهرا(ع) و يا حسن(ع) و حسين(ع) و يا عترت محمد(ص) پيامبر اكرم.
(براي كسب و جلب رضاي تو قدم برداشته) و به سوي جبهه ها شتافته ام. به خاطر عصمت و عظمت ائمه اطهار و عترت پيامبران، مرا ببخشاي و (درك) بنما. مرا از دنبال كنندگان راستين شهداي اسلام قرار بده و تا زماني كه پاك و خالص نشده ام مرا از اين دنيا نبر. باشد كه با (بذل) عنايت تو از پرهيزكاران باشم و امام عصر(عج) و نائب بر حق اش را از ما راضي بنما و نيز پدر و مادرم را از من راضي و خشنود بفرما. من روسياه و سر تا پا گناه واقعاً شرم دارم كه قلم به دست گرفته و وصيتي بنويسم. اكنون كه دارم اين وصيت نامه را مي نويسم خود را سر از پا گناه احساس مي كنم و از همه چيز عاجزترم، ولي اميدوار به كرم و لطف خداوند هستم، چرا كه خداوند فرموده اند كه ما توبه كنندگان را مي بخشيم. من نيز براي جلب توجه رضاي خداوند قدم برداشته به جبهه شتافتم و نمي دانم كه چه چيز باعث گرديده است خداوند بنده را از قافله به عقب انداخته است و چندين بار كه به جبهه آمده ام هنوز زنده ام.
به حال خويش مي زنم خنده هنوز
كز بهر شهادت نيم ارزنده هنوز
رفتند عزيزان سوي شهادت نائل
شرمنده منم كه زنده مانده ام هنوز
شاعر منتظر
و اي مردم ايران، اكنون بر شماست كه قدر و اهميت اين نعمت بزرگ الهي (اسلام و جمهوري اسلام) را بدانيد كه باز امتحان بزرگ و آشكاري است و هرگز پشت به رهبر نكنيد. به حرف ها و سخن های آن رهبر بزرگ خيلي بيشتر اهميت بدهيد. امروز ديگر حجت خدا بر همه شماها تمام شده است و بايد جبهه ها پر باشند كه اسلحه شهدا در زمين نماند و خدا نكرده از همديگر جدا نشويد و اتحاد خودتان را حفظ نماييد. من از همه همكلاس ها مي خواهم همچنان كه در مدرسه در صحنه علم حاضر بودند باز هم بيش تر حاضر شوند و نگذارند دشمن دست و پايي كرده و دوباره خود را مسلح و آماده نمايد. پدر و مادرم بايستي خوشحال بگرديد كه چنين فرزندي را تربيت كرديد كه توانست راه (صحيح) را پيدا كند و طي نمايد. اين را نيز بدانيد كه اين راه، تنها راه سعادت در دو جهان است، اگر دانسته باشيد. راه خميني همان راه حسيني است و راه حسيني نيز راه خداي مي باشد. و هرگز غم و اندوه به خود راه ندهيد چرا كه بنده يك امانت خداوندي بودم در نزد شما كه هر موقع خدا خواست از شما مي گيرد. مهم اين است كه امانت را چگونه نگهداري كرديد و چگونه به صاحب اش تحويل داديد. احسن به شما پدران و مادران شهدا كه واقعاً خوب امانتداري كرديد و از فاسد شدن امانت ها جلوگيري كرديد.
پدر و مادرم از اين كه نتوانستم در دوران پيري فرزند خوبي براي شما باشم و از شماها دستگيري كنم مرا به بزرگواري خودتان ببخشيد و از همه خواهرانم و برادرانم و ديگر فاميلانم مي خواهم كه بيشتر به جنگ و جهاد و نماز و روزه و ديگر دستورات اسلامي اهميت بدهند و واقعاً يك فرد مفيد به جامعه خويش باشند و بايد متذكر بشوم كه اگر مي خواهيد مرا شاد كنيد حق نداريد پس از من لباس سياه به تن كنيد و در عوض فقط گوش به رهبر باشيد. مرا دعا كنيد. از خداوند در حق بنده طلب آمرزش و بخشش بكنيد. خداوند از شما راضي باشد و در عوض سياه پوشيدن و گريه و زاري كردن دعا بس است. واقعاً بنده به دعا خيلي بيش تر محتاج هستم تا به لباس سياه و گريه، از خداوند متعال مي خواهم كه صبر زينب(ع) و صبر خانم ام كلثوم(ع) را به مادرم و خواهرانم و صبر امام سجاد(ع) را به برادرانم و صبر امام حسين(ع) را به پدرم عنايت بفرمايد و اين ها نيز مانند زينب(ع) و امام سجاد(ع) و امام حسين(ع) شكيبا و بردبار باشند.
من از همه آشنايانم مي خواهم كه اگر زحمتي و اذيتي از من ديده اند به بزرگواري خودتان ببخشيد و هر كس حقي در گردن من دارد كه من نمي توانم، مي تواند از پدرم دريافت بكند و پدرم نيز اگر نتوانست از كمك هزينه خودم كه تربيت معلم مي داد و من حقي در آن جا دارم، بگيرد و بدهد.
(هيچ وقت) خدا و رهبر و امام عصر(عج) را از ياد نبريد.
والسلام و عليكم و رحمه الله و بركاته
به اميد پيروزي رزمندگان اسلام
تراب مسلمان دانشجوي سال اول مركز تربيت معلم شهيد رجائي اروميه، از روستاي ملك آباد شهرستان مياندوآب
التماس دعا
