شهید رضا بالشی در یکم فروردین سال 1348در سپیدان متولد شد. مادرش به خاطر علاقه اي که به امام رضا^(ع) داشت نامش را رضا گذاشت. شهید در دوران دبستان اوقات بيکاري سعي مي کرد در کارهاي کشاورزي به پدرش کمک کند. مراقبت از برادر کوچکترش جعفر نيز به عهده ي او بود. جعفر در بعضي درس ها از او کمک مي گرفت. نه ساله بود که انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني به پيروزي رسيد. از همان زمان عشق به امام در وجودش دميده شد. روزهايي به ياد ماندني بود، او و دوستانش با اين که سن کمي داشتند سعي مي کردند با شرکت در تظاهرات سهمي در اين پيروزي داشته باشند. هميشه سعي مي کرد نمازهايش را در مسجد بخواند و دوستانش را نيز با خود به مسجد می برد. شب هاي محرم با دوستانش به مسجد مي رفت و در عزاي حسيني شرکت مي کرد. تا کلاس سوم راهنمايي در بانش بود و بعد از آن براي ادامه تحصيل به شيراز رفت و در رشته ي تجربي مشغول تحصيل شد. سال اول در خانه ي دايي اش بود اما براي اين که آن ها اذيت نشوند سال دوم با چند نفر از دوستانش که آن ها هم بانشي بودند خانه اي اجاره کردند. چند سالي مي شد که جنگ تحميلي شروع شده بود اما مسئولان به خاطر سن کم آنها را ثبت نام نمي کردند. به همراه دوستان در مسجد ابوالفضل شيراز براي شناسايي خانواده شهدا و بررسي اوضاع آن ها ثبت نام کرديم و از اعضاي فعال مسجد بوديم. بعد از اتمام دبيرستان در دانشگاه شيراز در رشته ي زمين شناسايي قبول شده و مشغول به تحصيل شد. در بسيج دانشجويي دانشگاه نام نويسي کرد و در يکي از اعزام هاي از طرف بسيج دانشجويي به جبهه جنوب اعزام شد. خيلي خوشحال بود و صيت نامه اي نوشت. اما خدا قسمت نکرد که شهيد شود و فقط ترکشي به پايش اصابت کرد. مطلع شد جعفر برادرش هم در يکي از روزهاي مدرسه کيف و کتابش را سر کلاس گذاشته و همراه چند نفر از دوستانش راهي جبهه شده است. دلهره ي عجيبي داشت،. راديو اعلام کرد عراقي ها پاتک زده و تعداد زيادي از رزمنده ها را شهيد اسير و زخمي کرده اند. ديگر توان ماندن نداشت، براي بار دوم راهي جبهه ي جنوب شد. به دنبال برادرش و گرفتن خبري از او بود. همه اظهار بي اطلاعي مي کردند، حتي به بيمارستان ها هم سر زدم. ولي خبري از جعفر و خبري از همرزمانش (از جمله ابراهيم بانشي، عباس بانشي و حسين صادقي) که با هم به جبهه آمده بودند، نبود. در روز 1367/4/4 که در جستجوي جعفر بود بر اثر حمله اي شيميايي به شهادت رسید.