شهید علی نبئی در هشتم مرداد سال ۱۳۴۷ در یک خانواده مذهبی بدنیا آمد اولین فرزند خانواده بود و دلی سرشار از عطوفت و مهربانی داشت از همان اوایل کودکی عاشق مقدسات و ائمه بود و اکثرا در مراسم عزاداری مساجد شرکت می کرد. یازده ساله بود که انقلاب اسلامی به ثمر رسید پس از شروع جنگ و اعزام پدر به جبهه او نیز راهی شد و در سیزده سالگی پا در میدان نبرد گذارد.
با کوچکی سنش آرمانی بزرگ داشت چندباری در عملیات های مختلف از ناحیه پا و سر مجروح شد ولی بلافاصله دوباره عزمش را جزم کرد و برای رسیدن به غایت نهایی اش به نجوای فطرت درون گوش سپرد و راهی جبهه شد پدر و مادر بزرگترین مشوق او بودند.
بعد از پنج سال حضور در جبهه در آذرماه ۶۵ در رشته علوم سیاسی دانشکده حقوق تهران قبول شد و همزمان در بهمن ماه همان سال از دانشکده فنی کرمان نیز پذیرفته شد تا به دشمن بفهماند که آمدن او به جبهه فرارش از درس و مدرسه نبوده است با وجود علاقه اش به درس و دانشگاه باز به جبهه رفت او مکتب خویش را برگزیده بود و می خواست حسین وارد مکتب او درس شهادت و شهامت را بیاموزد و بالاخره در 65/12/5 در عملیات کربلای پنج با اصابت گلوله ترکش به سرش، سر در پای معشوق افکند و به آرمان بزرگ خویش نائل گشت.