شهیده طیبه سادات زمانی موسوی دانشجوی شیمی دانشگاه مشهد در سال 1334 در خانواده ای کم درآمد و روحانی در روستای گودین کنگاور دیده بدنیا گشود او در سنین کودکی قرآن را در مکتب خانه آموخت. استعداد سرشار او موجب شد که دوران ابتدایی و متوسطه را با درجه ممتاز پشت سر گذارد، شهیده علاقه فراوانی به مطالعه داشت و در کنار کتابهای درسی کتابهای دیگری را نیز مطالعه می نمود، او در دبیرستان منادی حجاب بود و در راه دفاع از ارزشهای اسلامی بسیار تلاش می کرد. طیبه السادات در نمازهایش بسیار با اخلاص بود و مدتها با معبودش راز و نیاز می کرد و هیچ گاه نمازش را بدون خواندن دعا به پایان نمی برد . او از اخلاق اسلامی برخوردار بود و بسیار متواضع و مهربان بود، در کنار فعالیتهای مذهبی و درسی، کارهای هنری هم انجام می داد. در هنرهای مختلفی از قبیل «قالیبافی ، خیاطی ، گلدوزی ، بافندگی، عکاسی و امدادگری» مهارت داشت. طیبه بعد از اینکه دوران تحصیل را با موفقیت گذراند، در رشته شیمی دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد. او در دانشگاه به فعالیت های مذهبی، سیاسی خود ادامه داد. در حادثه زلزله طبس در گروه امداد امام به همراه دیگر دانشجویان به طبس رفت و با تمام توانش بمدت یکماه مشغول خدمت به یتیمان و بی سرپرستان شد. چهره مهربانش در طبس حکم فرشته را بخود گرفته بود، او عکاس ماهری بود و عکس هایی که از طبس گرفته بیانگر محرومیت و فشار طبقه مستضعف است و طغیانی است علیه رژیم منفور پهلوی.

زمانی که کماندوهای رژیم به حریم بیمارستان اطفال مشهد حمله نمودند او به یاری اطفال بی پناه پرداخت. روز 26 دیماه 56 که روز آزادی زن اعلام شده بود به همراه دیگر دانشجویان پیرو خط امام به تظاهرات پرداخت و از حجاب این ارزش الهی حمایت کرد. در نتیجه رژیم شاه آنان را دستگیر نمود که بلافاصله با پیام آیت ا... شیرازی آزاد شدند. او هر بار که از مشهد به وطن باز می گشت با کوله باری از پیام و رسالت خون شهدا می آمد. اعلامیه های امام از مهمترین سوغاتی های او بود. در آخرین بار نیز تعداد زیادی از عکس های شهدا خونین مشهد و زلزله زدگان طبس را به ارمغان آورده بود تا در معرض دید همگان بگذارد، تقدیر چنین بود که عکس خود او به عنوان آغازگر بر سر در نمایشگاه نصب شود، او همچنان عمه اش زینب^(س) صبور و مقاوم و همچون مادرش زهرا^(س) پهلو شکسته از دنیا رفت. روز 17 دیماه سال 1357 در صلاه و ا... اکبر گویان به درجه رفیع شهادت نائل آمد. در تشییع جنازه اش هزاران نفر بر سینه می زدند، مجله جوانان آن روز با تیتر درشت نوشت« روستائیان بر مزار طیبه زمانی پاس (نگهبانی ) می دادند چون می ترسیدند مزدوران جنازه اش را بسرقت ببرند » بعد از شهادتش برسم یادبود یکی پس از دیگری منعقد می گشت و بدین ترتیب شهادت طیبه باعث تداوم انقلاب و روشنگری افراد بی شماری شد.