شهید محمد حسین اعتمادی در سال 1340 در شهر مقدس مشهد دیده به جهان گشود و دوران کودکی را تا 5 سالگی در این شهر سپری نمود و پس از این مدت به علت اینکه مادر شهید اهل یزد بودند به شهر یزد عزیمت کردند. وی از همان دوران طفولیت قرآن مجید را با موفقیت کامل فرا گرفت و استمرار او در خواندن قرآن و درک مفاهیم آن در آن دوران طاغوت بی نظیر بود. توجه او به مسائل شرعی و دینی در آن زمان به حدی بود که از دیدن تلویزیون امتناع می کرد و همیشه برای خواهر و برادران خود اسوه و نمونه بود. دوران دبیرستان و راهنمایی را با موفقیت به پایان رسانیده و وارد دوره دبیرستان گردید و در دبیرستان نیز همواره دانش آموز ممتاز و نمونه بود که یادگارش جوایزی بود مانند سکه طلا و تشویق نامه های زیادی بود که از طرف دبیرستان به او اهدا میشد. با وجود شایستگی زیادی که داشت آن قدر فروتن و بزرگوار بود که هرگز حاضر نبود از وی تعریف شود و تشویق نامه و جوایزش در معرض دید عموم و اقوام قرار گیرد. شهید بیش تر وقت خود را به مطالعه کتاب های درسی و غیر درسی اختصاص داد و شب های زیادی را با مطالعه به صبح می رسانید و سحرگاه با صوت زیبای قرآنش دیگر اهل منزل برای ادای فریضه ی صبح بیدار می شدند. او برای وقت خود ارزش زیادی قائل بود و هیچ گاه آن را بیهوده سپری نمی کرد از طرفی چون پدرش یک کارگر ساده بود هرگاه فرصتی پیش می آمد به کمک پدر می شتافت و این خود نشانه ی روح بلند آن شهید فقیه بود چون به ادامه تحصیل علاقه زیادی داشت پس از دبیرستان در سال 65 در امتحانات کنکور شرکت کرده و در رشته مهندسی کشاورزی به دانشگاه صنعتی اصفهان راه یافت. ایشان در تمام صحنه ها حضور داشت و در دانشگاه نیز خار چشم منافقین و کمونیست هایی بود که در آن جا فعالیت می کردند و همیشه این شجاعت را داشت که حامی حق و مجری امر به معروف و نهی از منکر باشد و او همچنان به فعالیت های خود ادامه می داد که در سال 57 جهش انقلابی به رهبری بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به اوج خود رسید و هنوز 2 ترم از دانشگاه را سپری نکرده بود که دانشگاه به حالت تعطیل درآمد.

شهید در طول انقلاب با کوشش های پیگیر و مجاهدت های شبانه روزی خود سهم هرچند ناچیز خود را به انقلاب و رهبر عزیز ادا نمود. پس از تعطیلی دانشگاه چون علاقه زیادی به ثامن الائمه و زادگاهش داشت عازم مشهد شد. ایشان به حدی فروتن بودند و ساده زندگی می کردند که هر چه از مظلومیت این شهید بنویسم و بگویم کم است او سنگ صبور دوستان و آشنایان بود. روحی بلند، اخلاق مهربان، اعتقاد قلبی به خدا و قرآن داشت. عشق به مستضعفین و محرومین جامعه او را وا داشت که با شناخت کامل از انقلاب اسلامی دست از فعالیت برندارد و دفاع کند. شهید به مال دنیا بی تفاوت بود و اگر سرمایه ی مختصری هم داشت آن را به صورت قرض الحسنه در اختیار دیگران قرار می داد. شهید اعتمادی برای همه معلم بود برای تمامی دوستان و اقوام نمونه بود. پس از مدتی که تصمیم گرفت در مشهد ماندگار شود مغازه ای باز کرد و مشغول به کار شد و در ضمن مرتبا در جلسات قرآن و مسائل دینی شرکت می کرد. شهید اقامتی در کوی شهید هاشمی نژاد در منزل عمویش به خود اختصاص داده بود و آن را با کتاب های مذهبی و زندگی نامه امامان و تعداد بی شماری از کتاب های استاد شهید مطهری و عکس های امام تزیین کرده بود. او عضو بسیج مسجد المهدی هاشمی نژاد بود و برای برادران بسیجی سخنرانی می نمود و آن ها را برای مبارزه با دشمنان اسلام و قرآن آماده می کرد تا این که سال 60 به پایان رسید و در آغاز سال جدید روز اول عید را به دیدار خانواده شهدا رفته و آن ها را دلجویی می داد و در منزل شهید قرآن را با صوتی زیبا و دلنشین تلاوت نموده و آن خانواده را به صبر دعوت می کرد. در یکی از دیدارها ی خود پس از تلاوت قرآن به پدر شهید می گوید: «پدر جان شما ناراحت نباشید که فرزندتان شهید شده است آن ها با عشق به خدای بزرگ به معشوق خویش پیوستند و اما ما هنوز در خم یک کوچه ایم و اگر ما راه این عزیزان را ادامه ندهیم در پیشگاه خداوند بزرگ و نزد انبیا شرمنده هستیم پس برای من هم دعا کنید که به آزویم برسم.» پس از گذشت 3 روز از این دیدار در تاریخ 61/1/4 روانه جبهه می شود و در چند حمله شرکت می کند و برای اولین بار که می خواهد به مرخصی بیاید تا اهواز روانه می شود ولی چون وجود خود را در جبهه ضروری تر می داند از نیمه راه برمی گردد و مجددا به جبهه شلمچه می رود و همراه با دیگر برادران پاسدار تیپ 21 امام رضا^(ع) به نبرد حق علیه باطل مشغول می گردد و پس از چند ماه مبارزه با مزدوران بعثی در حمله ی بیت المقدس در تاریخ 61/3/4 به فوز عظیم شهادت که تنها آرزوی دیرینه اش بود نائل می گردد و پس از 57 روز جنازه ی وی به مشهد مقدس و پس از تشریفات به یزد که در آن زمان والدینش ساکن آن جا بودند منتقل می گردد و در خلد برین یزد به خاک سپرده می شود.