محمدحسین در سال ۱۳۳۷ پا به جهان گشود. در سن ۷ سالگی به مدرسه رفته و تا کلاس سوم در دبیرستان شهید بهشتی و از آن جا به هنرستان شهید مطهری اردکان رفت و موفق به اخذ دیپلم گردید. از نظر اخلاق و رفتار شاید یکی از آرام ترین و مهربان ترین کودکان به حساب می آمد. شهید محمدحسین دهقانی شاید برای یک مرتبه هم با کسی نزاع و مشاجره ای نکرد به طوری که اهالی محل شیفته حُسن اخلاق او بودند.
در بیش تر اوقات نماز را به جماعت می خواند. او علاقه خاصی به امام حسین علیه السلام داشت و در ایام محرم و عاشورا فعالیت خاصی در عزاداری امام حسین علیه السلام انجام می داد. با شروع انقلاب او یکی از افراد انگشت شماری بود که در جهت نابودی رژیم منحوس پهلوی و پیروزی اسلام کوشش می کرد. رسیدگی به افراد مستضعف و محروم جامعه یکی از برنامه های او بود.
با پیروزی انقلاب او در تشکیل کمیته نظامی شهر نقش داشت و در جهت نگهبانی و حفاظت نقش اساسی داشت. با تشکیل سپاه به عضویت سپاه میبد در آمده و در اصفهان آموزش سیاسی و ایدئولوژی خود را کامل و مدت ۴ ماه در جبهه کردستان علیه مزدوران داخلی به جهاد برخاست. با بازگشت از کردستان و تشکیل بسیج سپاه در میبد یکی از بنیانگذاران آن بود و زحمات او در بسیج و تمام وقت در خدمت مردم بودن او بر همگان واضح بود.
شاید هفته به هقته به خانه نمی رفت و هر وقت هم می رفت چند دقیقه بیش تر توقف نمی کرد. به روحانیت و امام علاقه خاصی داشت و به شهدا بیش از حد علاقه داشت.
۸ ماه قبل از سقوط بنی صدر خائن او تمام عکس های این مزدور را کنده و به زباله دانی می انداخت. پدر و مادر شهید از این که فرزندشان را در راه اسلام فدا کرده اند و چنین فرزندی را برای جامعه اسلامی دادند افتخار می
کند.
سرانجام در روز ۲۲ بهمن ماه سال ۶۰ عازم جبهه شوش گردید و با شروع حمله چنان بر دشمنان یورش برد که تعداد بی شماری از آن ها را به جهنم فرستاده و خود نیز به آرزوی دیرینه اش رسید.
