زندگی نامۀ شهيد بزرگوار: علي قاسمي چفته
شهيد علي قاسمي، فرزند قدرتالله، در تاريخ 1346/01/01 در خانوادهاي مذهبي در اردکان ديده به جهان گشود. تولّد او همزمان با عيد نوروز، شادي و شعف عيد خانواده را دو چندان كرد. او دوّمين فرزند خانواده بود. پدر و مادر متديّن و ولايي نام علي به ياد اوّل مظلوم عالم، حضرت علي ابن ابيطالب(ع) را براي فرزند خود انتخاب كردند تا هم نشانهاي باشد از عشق به امامت، هم نامش خاري باشد در چشم دشمنان ولايت. علي كودكي را در ساية پدري متديّن و در دامان مادري متعهد گذراند و پايههاي مذهبياش همگام با رشد جسمياش پايهگذاري شد. والدين نسبت به تربيتش سعي وافر نمودند؛ گويا به آنها الهام شده بود كه بايد علي را براي ياري اسلام آماده كنند. زماني كه 6 ساله شد، او را به مدرسه بردند. دورة ابتدايي را در دبستان باباطاهر اردكان گذراند. سپس در مدرسة راهنمايي حائريان ثبتنام شد و دورة راهنمايي را نيز با موفّقيّت طي كرد. دورة متوسطه را در دبيرستان شرف اردكان در رشتة ادبي تحصيل نمود و پس از ديپلم در امتحان كنكور سراسري شركت كرد و در رشتة آمار دانشگاه فردوسي مشهد قبول شد.
در زمان انقلاب اسلامي ايران علي همراه والدين و مردم قهرمان اردكان در راهپيماييها و مراسم انقلاب و ضدّ رژيم پهلوي شركت ميكرد و درس مردانگي و آزادگي و ظلم ستيزي ميآموخت. تربيت صحيح و لقمة حلال و شير پاك علي را جواني متديّن و محبّ اهل بيت(ع) ساخته بود. او عاشق انقلاب و امام(ره) بود. اهل مسجد و نماز جماعت و مراسم دعا و قرآن و روضة سيدالشّهدا(ع) بود. خوش اخلاق بود و دوست داشتني و عشق خدمت به مردم در وجود او موج ميزد. زماني كه جبهههاي جنگ تحميلي به رزمنده نياز داشت، گرچه كم سن و سال بود و 16 سال بيشتر نداشت؛ امّا گمشدة خود را يافت و كلاس درس و مدرسه را رها كرد و در بسيج ثبت نام نمود و پس از فراگرفتن آموزش نظامي راهي جبهه شد. 4 دفعه به جبهه اعزام شد و مدّت 14 ماه و 4 روز از عمر كوتاه، امّا با بركت و پر بهاي خود را در جهاد و دفاع از اسلام گذراند و مسئوليّت هاي تك تيراندازي و تخريب چي و نيروي اطّلاعاتي را در تيپ الغدير و لشكر 5 نصر پذيرفت.
در سال 67 آخرين باري كه راهي جبهه شد، سال سوّم دانشگاه بود كه از دانشگاه مشهد به دانشگاه جبهه و جهاد كوچ كرد و در رشتة فضيلت و تقوي و انسانيّت پذيرفته شد و پلّههاي مردانگي و شجاعت را تا شهادت يكي پس از ديگري با موفّقيّت طي كرد، تا سرانجام در تاريخ 1367/05/01 در منطقة عمليّاتی خرمشهر (ام الرّصاص) در تك عراق بر اثر اصابت تركش به شدّت مجروح شد و با پرواز روح بزرگش از قفس كوچك جسم خاكياش شربت گواراي شهادت نوشيد و به رضوان پر كشيد و بر مولايش امام حسين -علیه السّلام- مهمان شد. پيكر پاكش پس از تشييع با شكوه بر دستان و دوش مردم قدرشناس و شهيدپرور اردكان در بهشت شهدا در كنار ديگر همرزمان شهيدش به خاك سپرده شد.
روحش شاد و يادش گرامي باد.