شهيد اياز قرباني در پنجم شهریور 1344 در ده خير از توابع شهرستان داراب در يک خانواده مذهبي ومتوسط متولد شد. او پنجمين فرزند خانواده بود. وقتي که هنوز کمتر از 5 سال از سنش ميگذشت مادر خود را از دست داد و مادر بزرگش سرپرستي  و تربيت او را به عهده گرفته بود. مادرش زن بسيار مذهبي  بود که تا سن 5 سالگي اياز، در تربيت اسلامي  و قرآني او کوشيده بود. وقتي که مادرش را از دست داد چون خمير مايه وجودش را از مادرش گرفته بود به مسائل اسلامي و ديني اهميت ميداد و از سنين کودکي شروع به خواندن نماز کرد. از سن 6 سالگي تحت سرپرستي مادر بزرگش به مدرسه رفت و دوران ابتدايي را به پايان برد. به دليل اخلاق نيک و حسنه اي که داشت و هم چنين بدليل اينکه بسيار آرام و صبور و متين بود، دوران ابتدايي را در خانه مدير مدرسه اش گذراند چون مدير مدرسه او را بسيار دوست داشت، او را تحت حمايت خود گرفته بود. براي دوران راهنمايي در دبيرستان دانشگاه توحيد شيراز ثبت نام کرد و امتحان داد و پذيرفته شد و براي ادامه تحصيل به شيراز آمد. دوران راهنمايي را آغاز کرد. دوران راهنمايي شهيد با ايام انقلاب اسلامي بود و زماني بود که مبارزات مردمي عليه رژيم شاهنشاهي آغاز شده بود و چون مدارس تعطيل شده بود او به داراب بازگشته بود. در تظاهرات و راهپيمايي ها شرکت مي کرد و روي ديوارها شعار مي نوشت و در آن زمان هيئتي براي مبارزه با رژيم شاه تشکيل شده بود که آقايان کوثري- عالي نژاد و چند نفر ديگر اين هيئت را هدايت و رهبري مي کردند شهيد در اين جلسات شرکت فعال داشت و از آن ها راهنمايي ميگرفت. تمام کساني که در اين هيئت و در اين جلسات شرکت داشتند از دوستان اياز بودند و همگي بسيار بسيار بچه هاي خوبي بودند و در جهت اهداف انقلاب حرکت مي کردند. جلسات هفتگي مبني بر امر به معروف و نهي از منکر برگزار مي شد که شهيد هم شرکت ميکرد و ديگر اين که به شناسايي افراد ضد انقلاب مي پرداختند. وقتي که انقلاب به پيروزي رسيد شهيد دوباره براي ادامه تحصيل به شيراز بازگشت و درس خود را از سرگرفت. دوران راهنمايي را به پايان برد و براي دوران دبيرستان ثبت نام کرد. تابستان ها به داراب باز ميگشت و در بسيج داراب فعاليت مي کرد به شناسايي باندهاي مواد مخدر مي پرداخت و افراد ضد انقلاب را شناسايي مي کرد و تحويل مقامات مي داد. عده اي بودند که در داراب فعاليت هاي ضد انقلابي داشتند نوارها وکتاب هاي کمونيستي پخش ميکردند. يکي از وظايف شهيد و دوستانش شناسايي و متلاشي کردن اين گروه ها بود ابتدا آن ها را ارشاد مي کردند و در صورتي که ارشاد نمي شدند آنها را تحويل ميدادند. زمستان ها و فصل مدرسه شهيد براي ادامه درس خود به شيراز مي رفت و درس مي خواند، از شاگردان موفق مدرسه بود. شهيد بسيار قانع و ساده بود در شيراز به کار بنايي مي پرداخت تا بتواند خرج تحصيل خود را فراهم کند و هيچ وقت از خانواده طلب پول نمي کرد. در مدرسه انجمن اسلامي تشکيل شده بود و او از اعضاء فعال انجمن اسلامي بود. بسيار با حجب وحيا و باشرم بود. اولين باري که خواست به جبهه برود در زمان دبيرستان بود. در گروه هايي که مي خواستند به جبهه اعزام شوند ثبت نام کرد و به جبهه رفت و همان اولين بار از از ناحيه حنجره مجروح شد. يک بار ديگر نيز از ناحيه سينه به شدت مجروح شد که حتي نفس کشيدن برايش سخت بود و نمي توانست نفس بکشد. در سال 1362 موفق شد از دبيرستان فارغ التحصيل شود و ديپلم بگيرد پس از اخذ ديپلم دوباره به جبهه رفت و در سال 1364 در کنکور سراسري دانشگاه شرکت کرد  امتحان داد و در رشته علوم آزمايشگاهي شيراز پذيرفته شد. درسال 1365 به همراه برادرش عازم جبهه شد و برادرش در همان سال به شهادت رسيد. شهادت برادرش تاثير عميقي از لحاظ روحي روي او گذاشت و بر آن شد که تا آخر ين قطره خونش با دشمن بجنگد. شهيد زمان تحصيل در دانشگاه را در جبهه گذراند سه سال از درس خود در دانشگاه را گذراند که به منطقه گيلانغرب اعزام شد و مدت سه ماه در بيمارستان اين منطقه مشغول انجام وظيفه بود از رزمندگان بسيار فعال و مورد احترام بود. زماني که از ناحيه سينه مجروح شده بود و در بيمارستان بستري بود با اينکه وضعيت بسيار وخيمي داشت اما نمازش را به موقع مي خواند و اگر او را براي نماز صبح بيدار نمي کردند شاکي وگله مند ميشد. بعد از يک ماه و اندي که در بيمارستان بستري بود وقتي که مرخص شد دوباره قصد رفتن به جبهه کرد و دوباره به جبهه رفت، 8 روز از رفتنش به جبهه مي گذشت که خبر شهادت او را به خانواده اش ميدهند. اياز قرباني در 23/3/67 در منطقه شلمچه به شهادت رسيده بود و100  روز مفقود بوده است و بعد از 100 روز جنازه او را به داراب مي آورند و در کنار ديگر دوستانش به خاک مي سپارند. بارزترين خصوصيت اخلاقي شهيد حجب و حيا و شرمي بود که هميشه از صورت او نمايان بود. همچنين ساده زيستي شهيد از صفات بر جسته ايشان مي باشد. شهيد اياز قرباني با شهيد احمد عابدي ارتباط دوستانه عميقي با هم داشتند و هر دو هم به لقاء ا... پيوستند. اطرافيان شهيد وقتي که به او ميگفتند تو به سهم خودت به جبهه رفته اي ديگر نرو در جواب مي گفت: «اسلام  براي کسي سهم قرار نداده است و بر همه واجب است که به جبهه بروند.»