در سحرگاه 16 فروردين سال 1342 در خانه‌اي واقع در جنوب تهران پسري ديده به جهان گشوده که او را به مناسبت همزماني تولدش با سالروز تولد امام هشتم شيعيان^{(عليه‌السلام)} عليرضا نام نهادند. او پسري بودکنجکاو و حساس نسبت به وقايعي که در اطرافش مي‌گذشت. دوران تحصيلات ابتدايي و متوسطه خود را با نمره‌هاي ممتاز گذاراند و در سال 1360 موفق به دريافت ديپلم رياضي بامعدلي بالا شد.

پس از فراغت از درس هاي دبيرستاني مشغول خدمت در کميته انقلاب مستقر در دانشگاه امام صادق^{(عليه‌السلام)} شد و پس از مدتي عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد. شهيد، حدوداً شش ماه حضوري فعال و پر ثمر در جبهة سرپل ذهاب و قصر شيرين داشت؛ ضمن آنکه در کنکور ورودي دانشگاه شرکت جست. مدت بيش از چهار سال مجدانه در سنگر دانشگاه به تحصيل مشغول بود. او در دوران دانشگاه هم چون دوران تحصيلات ابتدايي و متوسطه چهره‌اي ممتاز و شاخص بود و اين دوران را با برتري ادامه مي‌داد.

در روز جمعه خونين مکه، به نقل از دوستاني که با او بودند، بعد از آنکه غسل شهادت مي‌کند، با اصرار از دوستانش مي خواهد اگر طلبي از او دارند، حسابشان را تسويه کنند. گويا مي دانسته که به طرف معراج خود شتابان است. طرز شهادت او به نقل از دوستانش چنين بود که بعد از يورش مزدوران آمريکايي آل سعود به محلي که خانمها و معلولان و ديگر حجاج به حالت مجروح يا شهيد افتاده بودند، او در حال کمک کردن و حمل آنها به جاي امن‌تري بود و به آنها آب مي‌رساند. هنگام برداشتن آب و سيراب کردن تشنگان، به او شليک مي‌کنند، اما او از پاي نمي‌افتد و به کار خود ادامه مي‌دهد که در همين حال توسط مزدوران به وسيله ضربه باتوم به سرش، به علت خونريزي مغزي به آرزويش مي‌رسد و شهيد مي‌شود.