سید باقر موسوی نژاد در خانواده ای روحانی و متدین در شهر نیشابور دیده به جهان گشود.
وی بر حسب یک فطرت و استعداد موروثی در دانش اندوزی که جزو ویژگی های فرد فرد خاندان وی می باشد، دوران تحصیلات خود از مقطع ابتدایی تا سال سوم دانشگاه رشته مخابرات را با موفقیت پشت سر گذاشت و در تمامی طول سال های تحصیل، همواره به عنوان یکی از موفق ترین و با استعدادترین شاگردان، زبانزد بود. نماز جمعه او هرگز ترک نمی شد. در مراسمات دعا و برگزاری جلسات سیاسی با عناصر فریب خورده منافقین همواره حضور داشت.
سید باقر، علاوه بر درخشش کم نظیر در امر تحصیل، در زمینه آداب معاشرت و خوش خویی نیز الگوی دوستان و یارانش بود. چهره همیشه مبسم او هنوز هم آرام بخش یاران و همسنگن او در دو جبهه مقدس درس و جهاد است. وی در سال 1357 و همزمان با انقلاب اسلامی، همدوش با دیگران جوانان و ملت به جان آمده از رژیم ستمشاهی، به سیل خروشان نهضت پیوست و در کلیه تظاهرات شرکتی فعال داشت. در پیروزی انقلاب، سید باقر عضو انجمن اسلامی دانش آموزان شهرستان نیشابور شد و با همکاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان، به مبارزه علیه منافقین پرداخت.
در سال 1362 و همزمان با تشکیل جهاد سازندگی، سید باقر که جهت فعالیت در امور عمرانی و سازندگی، همراه با دانشجویان افسری در جبهه جنوب شرکت کرده بود، از ناحیه چشم مجروح شد، این امر اما نتوانست کمترین خللی در عزم وی برای ادامه دانش پژوهی اش ایجاد کند و به محض بازگشت در کنکور سراسری شرکت نموده و با رتبه 90 در رشته مهندسی مخابرات دانشگاه صنعتی شریف قبول شده و به تحصیل پرداخت.
سید باقر همزمان با تحصیل در دانشگاه، هیچگاه از احساس وظیفه در قبال انقلاب و مردم غافل نشد و به عنوان بسیجی داوطلب، طی چند نوبت به جبهه رفت و در عملیات مختلف با مسئولیت تک تیرانداز شرکت نمود.
دانشجوی محجوب سید باقر موسوی نژاد سرانجام در جبهه مهران بر اثر اصابت گلوله به پا و گردن، خلعت شهادت پوشید و به صف مقربان حضرت دوست پیوست.