شهید سیدحمید رضا فراشباشی در یکم اردیبهشت سال 1346 در مشهد دیده به جهان گشود. سی روزه بود که پدر خوانده اش آقای فراشباشی آستانه، او را از خانواده سیدهاشم ضیایی گرفت و به فرزندی قبول کرد و شناسنامه او را به نام خود گرفت. خانواده فراشباشی بالاخص پدرش به اکمال سعی و تلاش به پرورش و تربیت او همت گماشت و در سن 5 سالگی او را با مسائل دینی و اصول و فروع دین اسلام و فراگیری و حمد و سوره و نماز و احکام آشنا ساخت. او در سال 51 در دبیرستان دینی حسینیه مرحوم عابدزاده مشغول به تحصیل شد و ضمن درس خواندن به طور مرتب با مسجد جوادالائمه در ارتباط بود و فعالیت زیادی در انجمن تعلیمات اسلامی زیر نظر مرحوم شهید تدین داشت. پس از فارغ التحصیلی سیدحمیدرضا خود را برای کنکور سراسری آماده کرد و در دانشگاه امیرکبیر تهران در رشته مهندسی مکانیک(حرارت سیالات) قبول و ترم اول را در دانشکده مهندسی آن دانشگاه مشغول به تحصیل شد. از آن جایی که به پدر و مادرش علاقه زیادی داشت اقدام به جابه جایی کرد و به مشهد منتقل گردید.

شهید سیدحمیدرضا عشق و علاقه زیادی از خود برای رفتن به جبهه نشان می داد به طوری که بین سال های 61 و 62 و 63 پس از تعطیلی هنرستان تمام ایام تعطیلات را در مناطق عملیاتی گذراند. از آن جایی که خانواده او تصور می کردند که وجود او در سنگر دانشگاه کارسازتر خواهد بود از او می خواهند تا از رفتن به جبهه منصرف شود اما شهید اظهار می نماید: «چون امر امام است و اکنون جبهه ها به وجود یکایک ما احتیاج دارد رفتن من ضروری است.» لذا در تاریخ 65/2/17 مجددا عازم جبهه شد و در عملیات کربلای 1 در تیپ 21 امام رضا^(ع) واحد ادوات دیده بانی شروع به انجام وظیفه کرد و بالاخره در تاریخ 65/4/13 در جبهه مهران به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

شهید حمیدرضا بسیار رئوف، مهربان، متین و با ادب بود. کم صحبت می کرد و علاقه زیادی به مطالعه و نوشتن داشت. همیشه با وضو بود و شب ها قبل از خوابیدن مجددا وضو می گرفت و چند آیه از قرآن تلاوت می کرد و این گونه بود که لیاقت دیدار دوست را نصیب خود ساخت.