غلامرضا زیوری سال 1331در شهر همدان چشم به جهان گشود. تحصیلات اولیهاش را در زادگاهش با موفقیت به پایان رساند.
او از کودکی روحیهای جستجوگر، جدی و علاقمند به کسب دین و دانش داشت. از پنجم ابتدایی با مطالعه ی روزنامه و مجله ی «دانشمند» اوقات فراغت خود را پر میکرد. گاهی در نبود معلم به جای ایشان درس میداد. در دوران دبیرستان هم گاهی در آموزشگاه شبانه تدریس میکرد. به مطالعه ی قرآن بهویژه در ماه رمضان، مطالعه کتابهای شهید مطهری و کتابهای انگلیسی علاقمند بودند. اهل ورزش بود و خصوصا به کوهنوردی، اسبسواری، شنا و وزنهبرداری علاقه ی زیادی داشت. عاشق و مقلّد امام بود و خود را مدیون انقلاب اسلامی میدانست.
غلامرضا در سال 1352 موفق به اخذ دیپلم شد و دو سال در دانشسرای عالی در رشته زبان انگلیسی مشغول تحصیل گردید و موفق به دریافت گواهی فوقدیپلم شد. او در خلال تحصیل، در مدارس راهنمایی شرافت و سنگستانِ همدان، درسهای زبان انگلیسی، فارسی و جغرافیا تدریس میکرد.
غلامرضا سال 1354در قالب سپاه دانش به خدمت سربازی اعزام شد و دوره آموزشی را در شهر ساری و پایان دوره را در شهرستان خَروانَق در آذربایجان شرقی به پایان رساند. او بین سپاهیان دانشِ آن دوره به علت جدیت در امور محوله و همکاری در ساختن مسجد و ... در خروانق، به درجه ی ممتاز سپاهی دانش رسید.
غلامرضا ارادهای بلند داشت و در آزمون سراسری سال 1356دانشگاهها شرکت کرد و در رشته ی داروسازی دانشگاه تبریز پذیرفته شد. همزمان با تحصیل در مبارزات انقلاب اسلامی، در همه ی صحنهها همراه و همگام مردم مسلمان بود. بعد از پیروزی انقلاب، با دختری مومن که شغل معلمی داشت، ازدواج کرد اما آغاز جنگ تحمیلی، همه ی برنامههایشان را عوض کرد. غلامرضا در حالی که هم در تحصیل و هم در زندگی خانوادگی، در حال آرامش و پیشرفت بود، نمیتوانست در برابر هجوم دشمن آرام بنشیند و نظارهگر باشد. او در نخستین روزهای تهاجم دشمن، در یک دوره ی آموزش نظامی شرکت کرد و سپس به جبهه اعزام شد. بیست روز از نبرد او با دشمنان بعثی گذشته بود که در بیستونهم آذر 1359 در منطقه ی سرپلذهاب به شهادت رسید. از شهید غلامرضا زیوری، دو فرزندِ دوقلو به نامهای محمدرضا و عطیه به یادگار مانده است.