شهيد نادر اکبرزاده در 22 بهمن سال 1341 در شهر اروميه متولد شد. پس از گذراندن دوران ابتدائي و راهنمايي، وارد دبيرستان گرديد. سال سوم او مصادف با اوج گيري نهضت اسلامي به رهبري قائد اعظم(ره) بود. او كه در يك خانواده مذهبي - سياسي بزرگ شده بود، بلافاصله جذب انقلاب اسلامي گرديد و با يك تشكل دانش آموزي، فعالانه با رژيم منحط پهلوي به مبارزه پرداخت و چندين بار به طور معجزه آسا از محاصره ی مأمورين رژيم نجات يافته بود.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، باني تشكيل انجمن اسلامي مدرسه و اولين اقدام آن تعويض نام دبيرستان بود. او از همان آغاز خط نفاق را شناخته و رسواگر منافقين بود.
با شروع تابستان، در زمره ی اولين جهادگران قرار گرفت. قيافه ی مصمم او را محرومين روستايي، آن هايي كه زمينشان را درو كرده بود بهتر مي شناختند.
با سپاه، كه او عاشق آن بود، صميمانه همكاري داشت و شب ها به كمك پاسداران جان بر كف مي شتافت. در اغلب درگيري ها و به خصوص در حمله ی دمكرات هاي منافق در 19 مهر ماه سال 1359 مستقيماً حضور داشت و به همراه شهيد پادار، در جلوگيري از نفوذ ضدانقلاب به شهر شركت داشت.
بعد از مدتي در امتحانات تربيت معلم، در رشته امور تربيتي و پرورشي قبول شد و فرصت يافت تا به غني تر نمودن مباني و ايدئولوژي اسلامي خود بپردازد.
بعد از اتمام سال اول تربيت معلم، براي گذراندن تعطيلات، به شهر خود بازگشت و راه خود را به سوي ديار عاشقان الله يعني جبهه هاي جنگ تحميلي انتخاب نمود و داوطلبانه عازم ميدان آزمايش وفاي به عهد گرديد. بعد از دو ماه و چندي نبرد در عمليات مسلم ابن عقيل، به خصم زبون يورش برد و حماسه آفريد و همچون مرادش عباس، در حالي كه دست راستش از كتف قطع شده بود، در ميدان نبرد افتاد و در تاريخ 1361/7/12 به شهادت رسيد و به خيل شهيدان كربلا پيوست.
از خصوصيات بارز شهيد نادر اكبرزاده، اعتقاد بي چون و چراي او به رهبري امام خميني(ره) و خط سازش ناپذير ايشان بود. صداقت در گفتار و عمل، وفا به عهد و مهرباني و احترام به خانواده از مشخصات بارز ايشان بود. بارها به ديدار امام(ره) رفت و بعد از بازگشت، تشنه تر از پيش مشتاق ديدار ايشان بود.
