شهيد صمد بنسلو در يك خانواده متدين و مذهبي در سال 1345 در شهرستان خوي ديده به جهان گشود. فرزند ششم خانواده بود و در دامن پدر و مادري مؤمن و حقيقت پناه و فداكار بزرگ شد. پدر و مادري كه فداكار و زحمتكش بودند. دوران طفوليت را كه سپري ساخت، پاي به عرصه مدرسه گذاشت و به عنوان يك دانش آموز ممتاز و درس خوان شناخته شد. در مدرسه نيز ايمان و تقوايش زبانزد بود. در جريان اوج گيري انقلاب اسلامي، با اين كه نوجواني بيش نبود بنا به اصل تربيت خويش در كنار برادران بزرگ تر از خود در تظاهرات و راهپيمائي ها و مجالس سخنراني فعالانه شركت مي جست و از كودكي خواهان برقراري حكومت اسلامي بود و از مجاهدان و مريدان خاص انقلاب بود.
با كوشش و تقلا موفق به اخذ مدرك ديپلم شد و در رشته دن دانپزشكي دانشگاه تهران قبول شد. قبولي وي از كنكور مصادف بود با جنگ تحميلي ايران و عراق و صمد چون انقلاب و وطنش را در خطر ديد، خدمت در جبهه را بر دانشگاه ترجيح داد. دانشگاه جنگ، دانشگاه معرفت و عرفان بود. تقريباً دو سه سال در جبهه ها در كنار رزمندگان مشغول دفاع از حريم اسلام و جمهوري اسلامي شد.
جواني پاك و متقي بود. به انجام فرايض و احكام الهي فوق العاده شايق و مناجاتش زمزمه و عاشقي را مي ماند كه در دل شب معشوق را ندا مي دهد و او را مي خواند.
خدادوست و عارف مسلك بود و پيروي از ولايت فقيه را فريضه واجب مي دانست. از پيروان راستين حضرت روح الله بود و شيفته حضرت اباعبدالله الحسين(ع) و بي ريا و بي دريغ. تواضع و خشوع او قابل توجه بود. كم تر حرف مي زد و مي خنديد و به آخرت بيش تر مي انديشيد و همين تفكر او را از بدي ها و زشتي ها بازداشته بود. آن چنان كه تمام رزمندگان آشنا به اخلاق حسنه وي اعتراف مي كنند، او يك سرباز گمنام امام زمان(عج) بود.
او در عمليات كربلاي 8 در منطقه شلمچه در تاریخ 66/1/18 بعد از يك نبرد دلاورانه جان در كف اخلاص رفت و به جانان هديه كرد و به فيض لقاي دوست نايل آمد و شهيد راه حق و حقيقت گرديد.