دانشجوی شهید علی پوریان فرزند بهمن در سال ۱۳۴۵ در یک خانواده کاملاً مذهبی و مرفه در شهر سلماس دیده به جهان گشود. وی پس از سپری کردن دوران طفولیت پا به محیط تعلیم و تربیت نهاد و تحصیلات ابتدائی و راهنمائی و دبیرستان را یکی بعد از دیگری به پایان رساند و موفق به اخذ دیپلم گردید سپس در مرکز تربیت معلم شهید باهنر تهران قبول شده و در رشته ی دینی و عربی ادامه تحصیل می دهد. پس از یک سال تحصیل در تربیت معلم از طریق بسیج عازم جبهه ها می گردد. حدود بیش از ۵ سال در مناطق مختلف و عملیات های مختلف شرکت می کند در کردستان، اروند رود، اهواز، در کوه های آلاغلوی عراق، آزادسازی خرمشهر، شلمچه شرکت فعال داشت در عملیات های کربلای ۴ و کربلای ۵ و دیگر عملیات ها جانانه به مبارزه پرداخت. واقعیت این است که سراسر زندگی این شهید شاهد مبارزه است. علی در طول مدت حضور در جبهه 5 بار مجروح شد و هرگز دست از جبهه برنداشت و به عنوان معاون گروهان انجام وظیفه می کرد. شهید بزرگوار در عملیات کربلای ۵ مجروح شده بود از تمامی نقاط بدن. ترکش های ریز زیادی در بدنش بود. بعد از سه مرتبه عمل جراحی پس از بهبودی نسبی دوباره عازم جبهه ها گردید. برای بار دوم در کنار اروند رود مجروح گردید. از ناحیه پیشانی، انگشت ها، سینه و از گوشت رانش به پیشانیش پیوند زده بودند که برادر شهید عزیز سالمی وی را از منطقه به بیمارستان برده بود. وی برای سومین و چهارمین بار هم مجروح می شوند ولی بخاطر عشق به جبهه و شهادت بعد از بهبودی نسبی همیشه به جبهه های حق علیه باطل اعزام گردیده اند. آخرین باری که می خواست به جبهه برود چون از ناحیه سر عمل جراحی شده بود دائما بی هوش می شد و برای مادرش این وضعیت نگران کننده بود اما عشق به خدا و امام حسین(ع) او را وسوسه جبهه می کرد.
وی در اوایل انقلاب به همراه پدرش در صف اول تظاهرات شرکت می کرد و در مدرسه عضو اصلی انجمن اسلامی دانش آموزان دبیرستان امام خمینی بود و در مراسم های مذهبی سیاسی مدرسه فعالیت چشمگیری داشت. در دعاهای کمیل و توسل شرکت می کرد و تاکید زیادی به نماز جماعت داشت.
وی فردی باتقوا، مبارز، تلاشگر، صبور، کنجکاو، دلاور و شجاع بود. در انجام فرایض دینی بسیار جدی و کوشا بود. عشق و علاقه خاصی به امام راحل داشت و وی را منجی مسلمانان و رهبر مسلمین می دانست. به ولایت فقیه اعتقاد راسخ داشت و حضور در جبهه را تکلیف شرعی و واجبی می دانست.
در رشته والیبال و ژیمیناستیک فعالیت داشتند. در جبهه ها در مسابقات قرآن بین لشکرها نفر اول می شد.
سرانجام شهید پوریان در درگیری با کفار بعثی در منطقه عملیاتی ماووت- کوه های آلاغلو در تاریخ ۱۳۶۶/۱۰/۳۰ مفقود شد و پیکرش بعد از هشت سال در سال 74 شناسایی شد و به خاک سپرده شد.