بسم الله الرحمن الرحيم

به نام خداوند، بسمه تعالي، بسم رب الشهداء و الصديقين

شهيد نظر مي كند به وجه الله (امام خميني)

نمي دانم چگونه درددلم را باز كنم و اصلاً از كجا آغاز كنم و تازه به چه زباني بيان نمايم و روي كاغذ بنويسم. از جبهه شروع مي كنم. چند صباحي است كه عشق جبهه سراپاي وجودم را فرا گرفته است كه مي خواهم راه خونين امام سوم حسين^(ع) را ادامه دهم و در كربلاي ايران تا دم مرگ و شهادت بجنگم و در آخر اگر لياقت و زمينه هاي معنوي رسيدن به حق تبارك و تعالي را داشتم به او بپيوندم و به سعادت نهايي و كمال نهايي انسان برسم. مي خواهم به جبهه بروم و جانانه جانم را فداي جانان نمايم. مي خواهم از قيد اجسام پست مادي خودم را برهانم و از قفس سينه و تن بيرون بيايم. مي خواهم عاشقانه در راه معشوق جان ببازم و خود را فدا سازم. ولي افسوس، افسوس، از اين كه مشكلات فراواني پيش رو دارم. مادرم از يك طرف، پدرم از طرف ديگر، علاقه شديدم به برادرم حسين و احساس مسئوليت در قبال خواهرانم كه بايد حافظ و نگهبان همه آن ها باشم و تمامي دين هائي كه بر گردنم سنگيني مي كنند، همگي مرا بد در تنگنا قرار داده اند و نمي دانم چه كار كنم. از اين ها گذشته نماز و روزه هايي كه قضايش بر گردنم است تماماً مرا دچار تفكر نموده. اي كاش خدا را از قلب ها مي شناختم. اي كاش تمام اوقاتم را به رضايت او و در عبادت او صرف مي نمودم. اي كاش اصلاً نمي دانم چه بگويم. مگر مي توان معنويات را به قلم آورد و نوشت، ولي آخرين كاري را كه مي توانم انجام دهم رفتن به جبهه است بلكه از اين طريق گناهانم را كه بسيارند و اصلاً از شمارش خارج بشويم ولي مگر يكي دو تاست. سر تا پا گناهم و هر قدمي كه بر مي دارم گناهي و معصيتي انجام مي دهم و بر توشه گناهانم افزوده مي شود.