شهید عادل در سیزدهم بهمن سال 1341 در شهرستان تبریز چشم به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود با موفقیت به پایان برد. هنوز دوره ی دبستان را تمام نکرده بود که پدر یزرگوارش چشم از جهان فرو بست و او از این نعمت بزرگ محروم گردید. شروع انقلاب اسلامی با دوران نوجوانی وی همزمان شده بود او همانند سایر دانش آموزان در راهپیمایی ها و تظاهرات مردمی فعالانه شرکت می کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در اکثر صحنه ها حضوری فعال داشت. در تعطیلات تابستان با جهاد سازندگی همکاری می نمود. در مسجد محل و انجمن اسلامی دبیرستان فعالیت می کرد و از طریق سپاه در مساجد اسلحه آموزش می داد.
بعد از اخذ دیپلم به خدمت سربازی رفت. در طول مدت خدمت در چندین عملیات از جمله «بیت المقدس» و «رمضان» شرکت نمود که در عملیات رمضان از ناحیه کمر و پا به شدت آسیب دید.
پس از اتمام سربازی در آزمون سراسری 1364 دانشگاه ها در رشته ی مهندسی عمران دانشگاه تبریز پذیرفته شد. او همزمان در نهضت سوادآموزی هم با جهل و بی سوادی مبارزه می نمود. تعلم در دانشگاه و تعلیم در نهضت سوادآموزی او را قانع نکرد؛ دوباره در سال 1365 از طریق دانشگاه به مناطق عملیاتی اعزام گردید که پس از سه ماه حضور در جبهه به دانشگاه برگشت تا به تحصیلات خود ادامه داده و عقب ماندگی را جبران نماید.
وقتی از توافق سپاه و دانشگاه تبریز در مورد ساخت تجهیزات نظامی در کارگاه دانشکده ی فنی مطلع شد به صف دانشجویانی پیوست که در نهایت ایثار و فداکاری از استراحت و تفریح خود گذشته بودند و از ساعت 4 بعدازظهر تا نیمه های شب در آن کارگاه تجهیزات نظامی می ساختند.
شهید جعفری نویمی پور در بمباران شب 1365/10/27 کارگاه دانشکده فنی، به همراه دیگر رزمندگان در سنگر تولیت و خودکفایی به فیض شهادت نائل آمد.
شهید از کودکی صبور و خنده رو بود و تمام گرفتاری ها را پشت پرده تبسم مخفی می کرد. در خانواده ای فرهنگی و دینی تربیت شده بود، از کودکی نماز می خواند و به تلاوت قرآن علاقه داشت. شیفته انقلاب اسلامی بود و به امام عشق می ورزید.