شهيد محمود رضا بابايي پور در سال 1333 در شهرستان لنگرود به دنيا آمد . پدرش مردي شريف و مومن و مادرش از خانواده اي روحاني و متدين بود. او نيز با توجه به اينكه در چنين خانواده اي پرورش يافته بود بسيار مهربان و خوشرو و در نزد همه عزيز و محترم بود. به همين جهت نزد اقوام و آشنايان از محبوبيت خاصي برخوردار بود. در دوره نوجواني پدرش را از دست داد و اين مصيبت براي بسيار سنگين بود. فردي باهوش و با استعداد بود و مدارج تحصيلي يكي پس از ديگري با موفقيت گذراند و در رشته علوم اجتماعي و تعاون دانشگاه تهران پذيرفته شد و همزمان با تحصيل براي تامين مخارج زندگي خود كار هم مي كرد و به تدريس خصوصي مشغول بود. او از رژيم پهلوي متنفر بود و همواره به نوجوانان سفارش مي كرد كه درس بخوانند تا در آينده با دست خودشان مملكت را بسازند و ديگر نيازي به كمك افراد خارجي كه هدفشان جز بهره كشي از مردم مظلوم ايران نبود ،نداشته باشيم. با شروع انقلاب دانشگاه را ترك كرد و به پخش و توزيع اعلاميه هاي حضرت امام خميني (ره) پرداخت و در جهت آگاه كردن مردم از ظلم و ستم حاكم از هيچ كوششي دريغ نمي كرد و به همه توصيه مي كرد كه از مرگ نترسيد مرگ بهتر از زندگي است بخوانيد و بدانيد كه با توكل به خداوند يگانه پيروز مي شويد. سرانجام در روز 10 دي ماه سال 1357 در راهپيمايي عظيم مردم لنگرود عليه حكومت ستم شاهي بر اثر اصابت تير به فيض شهادت نائل شد و خون پاك خويش را در راه حق طلبي و حق دوستي نثار كرد.

«خصوصیات اخلاقی شهید»

شهید بابایی‌پور لنگرودی احترام زاید الوصفی به اعضای خانواده می‌گذاشت. بدان گونه که الگویی بسیار حساس و مؤثر برای سایر اعضاء بود. علاقه‌ی وافری به فهم و درک عمیق علوم معنوی داشت. در کنار تعلیم و تعلّم از تزکیه و خودسازی غافل نمی‌شد. روحیه ظلم‌ستیز و انقلابی داشت و از رنج مردم بسیار دردمند می‌شد. پاسدار قرآن و انقلاب و مدافع عزّت و شرف اسلام بود. محمدرضا،‌روحی بلند و قلبی سرشار از محبّت داشت، تا آنجا که می‌توانست به مردم خدمت می‌کرد. شور و عشق به ولایت، باعث می‌شد تا در هر محیطی که مساعد بود برای شکوفایی و استقرار اسلام ناب محمدی فعالیت نماید. او، به دور از غیبت و رذایل اخلاقی بود و همین امر، محبوبیّت او را در بین آشنایان بیشتر می‌ساخت. فعال بودن و تعصب ایشان در رفع نیازهای زندگی بیانگر آن بود که هیچ‌گاه نمی‌خواست دست نیاز به سوی کسی دراز کند.