شهيد احمد هدايت در سال 1338 هجري شمسي در خانواده اي مذهبي و متوسط در شهر كرمان ديده به جهان گشود. پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي دوره ی متوسطه را با موفقيتي چشمگير در دبيرستان البرز تهران پشت سر نهاد. احمد به تحصیل علم و آموختن زبانهای انگلیسی و عربی توجه شایان داشت به طوری که در سال آخر دبیرستان با نمره 98 رتبه اول امتحانات تافل را کسب و در امتحان اعزام به خارج قبول شد. در سال 1356 در رشته ی دندانپزشكي وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شد. وي در اين سنگر مقدس در كنار تحصيل و تعليم علم به صف مبارزات مذهبي دانشجويان بر ضد رژيم منحط پهلوي پيوست و از هيچ كوششي در جهت سرنگوني نظام ظلم و جور دريغ ننمود. پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي پاي در مسير خدمت به انقلاب و محرومين نهاد. ايشان در كنار شركت مستمر در امر سازندگي نقش حساسي را در انجمن اسلامي دانشجويان در جهت زدودن فرهنگ منحط رژيم گذشته و مبارزات مستمر با انحرافات عقيدتي و سياسي گروه هاي وابسته به شرق و غرب ايفا مي نمود. او يك لحظه از خطر نفوذ انديشه هاي انحرافي و الحادي غافل نبود و در طول مدت تحصيل خود در دانشگاه در جهت بالا بردن سطح فرهنگي و آشنا نمودن دانشجويان به علوم اسلامي اقدامات شايان توجهي نمود. او هرگز از رسالت خطير يك دانشجوي مسلمان در آن برهه از زمان غافل نبود و يكي از دانشجويان ممتاز دانشكده محسوب ميشد و به علت تسلط كاملي كه بر زبان انگليسي داشت، ترجمه ی كتب علمي را در دانشكده پايه ريزي نمود که ترجمه کتاب جراحی Laskin از آن جمله بود. همچنين به عنوان نماينده ی جهاد دانشگاهي در شوراي سرپرستي كتباخانه ی دانشكده خدمات شاياني در پيشبرد امور علمي فرهنگي دانشكده عرضه نمود. شهيد دكتر احمد هدايت شخصيتي بود كه بنا به تصديق همگان در نهايت سادگي و به دور از تجمل روزگار را مي گذرانيد. صفا و صميميت از چهره ی نورانيش ساطع بود و سادگي و وفا و محبت و صفا با وجود پاكش عجين شده بود. وي پس از بازگشايي دانشگاه ها از جمله كساني بود كه با همت والاي خويش و با اخلاص در عمل در جهت تثبيت خط امامت و فقاهت وجود خود را به دست فراموشي سپرده بود، به طوري كه داوطلبانه براي ياري رساندن به نيروهاي كفرستيز اسلام درس را رها كرده و به نداي امام(ره) لبيك اجابت گفت و روانه ی جبهه هاي جنگ شد به طوري كه يك سال از تحصيل بازماند. سرانجام اين بسيجي عاشق پس از آن كه براي دومين بار جهت شركت در عمليات خيبر عازم جبهه هاي جنگ شد در تاريخ 4 اسفند 1362 در جبهه ی طلائيه بود كه به آرزوي ديرين خود كه همانا شهادت بود دست يافت و مفقودالاثر گشت. پیکر پاک این شهید در اسفند سال 75 به وطن بازگشت و پس از تشییع با شکوه در دانشگاه تهران در گلزار شهدای بهشت زهرا به خاک سپرده شد.