دانشجوي‌ شهيد سيّد علي‌ ابدي‌ شهري‌، در هفدهم‌ فروردين‌ سال‌ 1341 در خانواده‌اي‌ فرهنگي‌، در شهرستان‌ گناباد پا به‌ عرصه‌ وجود نهاد. زندگي‌ كودكي‌ را به‌ عنوان‌ اولين‌ فرزند، همراه‌ با شورِ و شعف‌ خانواده‌ آغاز نمود. در سن‌ 4 سالگي‌ به‌ علّت‌ انتقال‌ پدرش‌ به‌ تهران‌، عزيمت‌ كردو توانست‌ خود را با محيط‌ جديد وفق‌ دهد. چون‌ به‌ سن‌ دبستان‌ رسيد در يكي‌ از دبستان هاي‌ ناحيه‌ 8 آموزش‌ و پرورش‌ تهران‌ ثبت‌ نام‌ كرد و به‌ تحصيل‌ مشغول‌ گرديد. پس‌ از گذراندن‌ سال‌ اوّل‌ دبستان‌ در شهر تهران‌ (چون‌ پدرش‌ تحصيلات‌ دانشگاهي‌ خود را در حد ليسانس‌ به‌ پايان‌ رساند و مي‌بايست‌ در آموزش‌ وپ رورش‌ گناباد ادامه‌ خدمت‌ دهد) ناچار ادامة‌ تحصيلات‌ ابتدايي‌ را در گناباد دنبال‌ كرد. در تمام‌ كلاس هاي‌ ابتدايي‌ از نظر درس‌ و خصوصيّات‌ اخلاقي‌ درخشيد و بارها از مربّيان‌ و معلّمان‌ خود جايزه‌ دريافت‌ كرد. در دورة‌ راهنمايي‌، نيز همچنان‌ از نخبگان‌ بود. از نظر درسي‌ به‌ رياضيات‌ علاقه‌مند بود، زيرا پيوسته‌ مي‌گفت‌: «مي‌خواهم‌ مهندس‌ تحقيقات‌ فضايي‌ بشوم‌» امّا چون‌ شهر كوچك‌ گناباد در آن‌ زمان‌ فاقد رشته‌ رياضي‌ و فيزيك‌ بود، رشته‌ تحصيلي‌ علوم‌ تجربي‌ را ادامه‌ داد. سه‌ سال‌ اول‌ رشته‌ تجربي‌ را در گناباد با موفقيت‌ و نمرات‌ عالي‌ گذراندو چون‌ قصد ورود به‌ دانشكده‌ پزشكي‌ را داشت‌، جهت‌ شركت‌ در كلاس هاي‌ كنكور و تقويتي‌ با اجازة‌ خانواده‌اش‌ به‌ مشهد رفت‌ و سال‌ آخر متوسطه‌ را در دبيرستان‌ ابوذر مشهد كه‌ دانش‌آموزان‌ ممتاز را مي‌پذيرفت‌ ثبت‌ نام‌ كرد و به‌ تحصيل‌ مشغول‌ گرديد و با معدل‌ عالي‌ قبول‌ شد. پس‌ از گذراندن‌ سال‌ آخر دبيرستان‌ يعني‌ سال‌ 59 به‌ علت‌ انقلاب‌ فرهنگي‌ و تصفيه‌ دانشگاه ها از عناصر نامطلوب‌ و تعطيل‌ شدن‌ دانشگاه ها، به‌ خدمت‌ مقدّس‌ سربازي‌ اعزام‌ شد و دوره‌ آموزشي‌ را در تهران‌ و شاهرود گذراند و بقيه‌ خدمت‌ خود را در جبهه‌ و ستاد پشتيباني‌ منطقه‌ 3 به‌ اتمام‌ رسانيد. علي‌ از آنجائي كه‌ در كليه‌ امور همواره‌ پيشتاز و سر آمد بود، در خدمت‌ سربازي‌ نيز از امتيازات‌ نظامي‌ و آموزشي‌ برخوردار گرديده‌ و با درجه‌ گروهبان‌ دومي‌، خدمت‌ ارزندة‌ خود را به‌ ميهن‌ اسلامي‌ انجام‌ داد و پس‌ از اتمام‌ سربازي‌ در سال‌ 1363 در رشته‌ بيولوژي‌ دانشگاه‌ اروميه‌ قبول‌ شد و مشغول‌ تحصيل‌ گرديد. او به‌ تحقيقات‌ در اين‌ رشته‌ خيلي‌ علاقه‌ نشان‌ مي‌داد و حتي‌ در مسافرت هاي‌ نوروزي‌ و بين‌ ترم‌ و تعطيلات‌ تابستاني‌ به‌ گناباد مي‌آمد و روي‌ گياهان‌ بومي‌ تحقيق‌ مي‌كرد و در به‌ دست‌ آوردن‌ نتايج‌ دقيق‌، اشتياق داشت‌. او دلش‌ مي‌خواست‌ پس‌ از فراغت‌ از تحصيل‌ چه‌ در دوره‌ ليسانس‌ يا فوق ليسانس‌ يا دكترا حتماً دروس‌ خود را با آزمايش‌ توأم‌ سازد و از قبل‌ براي‌ خود برنامه‌ ريزي‌ مي‌كرد، ولي‌ پس‌ از گذراندن‌ سه‌ ترم‌ توفيق‌ شهادت‌ نصيبش‌ شد و به‌ جانب‌ معبود شتافت‌.

از نظر خصوصيّات‌ اخلاقي‌ و اجتماعي‌، علي‌ فوق العاده‌ رئوف‌، با گذشت‌، مردم‌ دار و فداكار بود. به‌ دوستان‌ زمان‌ تحصيلش‌ عشق‌ مي‌ورزيد و در اوقات‌ مختلف‌ از آن ها به‌ نيكي‌ ياد مي‌كرد. شهيد ابدي‌ نسبت‌ به‌ انقلاب‌ اسلامي‌ مؤمن‌ و سيار صديق‌ بود. در بدو انقلاب‌ شكوهمند اسلامي‌، او در سال‌ دوم‌ دبيرستان‌ تحصيل‌ مي‌كرد و هنگامي‌ كه‌ هنوز براي‌ بسياري‌ از مردم‌ سقوط‌ رژيم‌ به‌ عنوان‌ يك‌ باور جا نيفتاده‌ بود، او با بعضي‌ از همكلاسان‌ در تعطيل‌ نمودن‌ ساير آموزشگاه ها و پائين‌ كشيدن‌ عكس‌ محمّدرضاشاه‌، از كلاس ها و به‌ اعتصاب‌ وادار نمودن‌ آنان‌ فعاليت‌ مي‌نمود. در تظاهرات‌ و اعتصاب هاي‌ ضدرژيم‌ پيوسته‌ حضور داشت‌، به‌ طوري‌ كه‌ در اوّلين‌ تيراندازي‌ دژخيمان‌ رژيم‌ شاه‌ در حسينيه‌ گناباد از مهلكه‌ جان‌ سالم‌ به‌ در برد. شهيد ابدي‌ وفاداري‌ خود را به‌ اسلام‌ و انقلاب‌ عملاً به‌ ثبوت‌ مي‌رساند، زيرا پس‌ از فرمان‌ امام‌ امت‌ مبني‌ بر شركت‌ كليه‌ اقشار در جبهه‌هاي‌ حق‌ عليه‌ ظلم‌ و كفر صدامي‌، فرمان‌ معظم‌ الله را با جان‌ و دل‌ لبيك‌ گفت‌ وكلاس‌ دانشگاه‌ جنگ‌ را بر كلاس‌ درس‌ ترجيح‌ داده‌، در يگان‌ «ش‌.م‌.ر» در منطقه‌ دزفول‌ به‌ رزم‌ بي‌ امان‌ خود ادامه‌ داد تا اين كه‌ در روز 22 ارديبهشت‌ سال‌ 65 به‌ ديار معبود شتافت‌.