محمدمهدي هجدهم خرداد 1345، در شهرستان قم به دنيا آمد. پدرش احمدآقا، روحاني بود و مادرش فاطمه نام داشت. دانشجوي دوره كارشناسي در رشته علوم اجتماعي بود. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. دوم اسفند 1364، با سمت غواص در فاو عراق بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. پيكر وي در گلزار شهداي علي ابن جعفر زادگاهش به خاك سپرده شد.

ایشان از اوّل خیلی با هوش و با عقیده بود از ده سالگی نماز و روزۀ خود را بجا میاورد و قبل از پیروزی انقلاب مرتّب در تظاهرات شرکت می­کرد حتی در آخرین روزها بعد از فرار پهلوی صبح غذا نخورده می­رفت به تظاهرات، شب می­آمد خانه، تا انقلاب پیروز شد نه ماه بعد از جنگ تحمیلی اوّل تابستان سه ماه از سپاه مشگین شهر بجبهه رفت و در حملۀ تنگه زخمی شد در سال 62 سه ماه تابستان که مدارس تعطیل بود رفت جبهه3 ماه در پاسگاه زید بود مریضی زردی گرفت آمد، قم بعد رفت جبهه در انرژی اتمی لشگر علی ابن ابی طالب در سال 63 دیپلمش را گرفت در سال 64 تقریباً یکماه پس از بهبودی رفت به جبهه بخدمت پاسدار وظیفه در امتحان کنکور شرکت کرد قبول شد از منطقه ترخیص گرفت رفت به دانشگاه شاهرود، دو ماه نشد در 20 آبان ماه از دانشگاه داوطلب رفت جبهه سه ماه و ده روز در جبهه بود در عملیّات والفجر 8 شرکت کرد دوباره رفت خط مقدم در پاتک دشمن شهید شد با لباس خون آلودش در گلزار قم دفن شد. این جوان شهید عاشق حسین و عاشق پیروزی بود وقتی که در خانه بود در دل شبهای تاریک مشغول به نماز شب و مناجات با خدا بود وقتی که در قم بود مرتّب در مجالس دعای کمیل، توسل، ندبه و مجالس شهدا شرکت می­کرد و می­گفت آقا فلان رفیقم شهید شد خیلی ناراحت می­شد و گریه می­کرد از شهادت رفقایش ناراحت می­شد و مثل پروانه خودش هم به آنها پیوست.