در هفدهم شهریور سال 1344 در روستای زردوان از توابع شهرستان دامغان در یک خانواده پاک و خداشناس کودکی پاک فطرت پا به عرصه ی وجود گذاشت و بر او نام زیبا و نیکوی احمد رضا نامیدند. احمد رضا مورد احترام اعضای خانواده بود.او دوران سرشار از خاطره و پند و موعظه کودکی را در آغوش گرم و پرعاطفه خانواده سپری نمود و از نزدیک با مسائل و مشکلات روزگار خود آشنا گشت. در سن 6 سالگی به مدرسه رفت و با شوق و اشتیاق به درسش ادامه می داد و همزمان با شروع انقلاب در اکثر برنامه و راهپیمایی های محل زندگی و مراسمات مذهبی شرکت فعال داشت. احمدرضا نوجوانی مهربان و بسیار فروتن بود و بیشتر اوقاتش را در جبهه و پشت جبهه وقف خدمت به دوستان می کرد و علاقه زیادی هم به ورزش داشت و در رشته دو و میدانی فعالیت می کرد.او مورد احترام دوستانش بود. اهل راز و نیاز با خدا و دعا و مناجات و توسل بود. با شروع جنگ تحمیلی به مدت 13 ماه در میادین نبرد حق علیه باطل حضور فعال داشت. او شیفته امام و انقلاب بود. احمدرضا پس از اخذ مدرک دیپلم در سال تحصیلی 64-65 موفق به قبولی در تربیت معلم شهید باهنر دامغان در رشته آموزش ابتدایی گردید و مدتی را به ادامه تحصیل پرداخت و هرگز نمی توانست آن جو آکنده از معنویات جبهه ها را فراموش کند. از طرف بسیج به جبهه رفت و چندین بار از لشکر هفده علی بن ابیطالب علیه السلام اعزام شد. بعد از هر بار بازگشت از منطقه، به مشهد می رفت و بعد از زیارت حرم امام رضا علیه السلام به دیدار خانواده می آمد. در جبهه، با داشتن مسئولیت هایی از جمله معاون دسته خدمت کرد و برای آخرین بار در سال 65 و پاسخ به ندای رهبر به منطقه جنوب اعزام شد و سرانجام در تاریخ 65/1/5 در منطقه شلمچه پس از ساعت ها درگیری و مقاومت و به هلاکت رساندن نیروهای بعثی در واپسین لحظات به دیدار معشوق شتافت و شربت شهادت را نوشید.