این شهید والامقام در روز ۲۶ خرداد ۱۳۳۷ هجری شمسی در خرمشهر و در خانواده ای با عقاید اعتقادی و ‌اخلاقی دیده به جهان گشود و از همان ایام همانند دیگر فرزندان خانواده تحت مراقبت قرار گرفت و با اصول شریعت مبین اسلام‌ آشنا گردید.

در طول تحصیل نیز همواره با الهام از خداوند در طی مدارج تحصیلی کوشا بود به نحوی که همواره مورد تقدیر قرار می گرفت. وی علاوه بر علم در مدارج اخلاقی و تهذیب نفس و تزکیه (تعهد و تدین) نیز مبادرت می ورزید. وی بر این‌ عقیده بود که در صورت داشتن علم سرشار، می تواند مورد نظر آفریدگار قرار گیرد و‌ در این زمینه به ‌برادران و دوستان تاکید می نمود.

با ورود ایشان به دانشکده ی وابسته به سازمان انرژی اتمی ایران پس از انقلاب، سعی در ترویج اخلاق نیکو میان دانشجویان و ترقیب آن ها جهت شرکت در توسعه کشور از لحاظ علمی نمود و در این راه از بهره گیری از فرمایشات پیشوایان و ‌رهبران‌ دینی و علمی استفاده های فراوان برد تا این که با تاسیس سپاه پاسداران تصمیم گرفت در کنار تحصیل، در خدمت سپاه نیز باشد تا برای اعتلای ایران اسلامی در همه امور در حد توان خود قدم بردارد.

وی انسانی به تمام معنا مخلص بود و بیش تر اوقات را به مطالعه می گذراند تا حدی که به گفته و شهادت همرزمانش حتی در صحنه ی نبرد و مقاومت در خرمشهر در مقابله با نیروهای متجاوز بعثی روزانه بیش از سه ساعت نمی خوابید و از مطالعه و خواندن دریغ نمی کرد.

وی هیچ گونه علاقه ای به دنیا و مسائل دنیوی نداشت و با وجود پیشنهاد پست و مقام، او فراغت از این قید و بندها را برای رها شدن سهل تر می دید، فقط در جایی که با توجه به شرایط به واقع غیرقابل توصیف و وحشتناک اشغال خرمشهر کسی این توان را جهت برنامه ریزی و عملیات بر خود سراغ نمی دید، بنا به وظیفه دینی و مذهبی و میهنی خود مسئولیت خطیر رفتن به قلب دشمن و کسب اطلاعات از وضع دشمن بعثی را به عهده گرفت به طوری که به ادعای همرزمانش اطلاعات جمع آوری شده ایشان بعدها در آزادسازی شهر خون و شهادت (خرمشهر) بسیار مورد استفاده قرار گرفت.

این شهید بزرگوار با توجه به مسئولیتش رأسا اقدام به نفوذ به قلب دشمن می کرد و ‌بعد از شناسایی اماکن دشمن به مقر تجمع رزمندگان برمی گشت تا این که وقتی که برای سومین بار از شناسایی برمی گشت در کنار ساحل توسط دشمن شناسایی و‌ مورد اصابت تیر خصم کین قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

این شهید بزرگوار همواره بر عمل به فرامین اسلام پویا و زنده تاکید می نمود و از مسلمان نمایی نهی می کرد. این فرزند اسلام و ایران سرانجام در سحرگاه ۴ آذر ماه 1359 در خرمشهر پس از مدت ها مقاومت در مقابل دشمن اشغالگر بعثی به شهادت نائل آمد.