Menu
صفحه اول
|
اخبار
|
جستجوي شهدا
|
توليدات كنگره
|
درباره ما
|
ارتباط با ما
|
علي اسفندياري
نام پدر :
حسين
دانشگاه :
فردوسي مشهد
مقطع تحصيلي :
كارشناسي
رشته تحصيلي :
الهيات
مكان تولد :
مشهد (خراسان رضوي)
تاريخ تولد :
1341/04/09
تاريخ شهادت :
1365/10/04
مكان شهادت :
شلمچه
عمليات :
كربلاي 4
زندگي نامه
خاطرات
وصيت نامه
آثار
نامه
اسناد شهيد
عكس
صوت و فيلم
وصيت نامه شهيد علي اسفندياري
تاريخ :
1363/12/16
بسم الله الرحمن الرحيم
«الحَمدُالله رَب العالَمين وَ الصَلوهُ و السَلامُ عَلي سَيدنا مُحمد وَ اله اَجمَعين»
گرچه لياقت شهادت در راه خدا را در خود نمي بينم اما از آن جا كه لطف خداوند بي نهايت است و ممكن است شامل حال حقير نيز گردد لذا چند كلمه اي راجع به هدفم از آمدن به جبهه و چند سفارش كوتاه عرض مي كنم:
اما ابتدا راجع به اين مطلب كه هدف اينجانب از حضور در جبهه چيست؟ بايد عرض كنم كه ما براي ياري دين خدا، براي ياري اسلام، براي اجراي دستورات قرآن و براي لبيك به نداي امام حسين(ع) كه امروز در چهره مرد الهي و عبد صالح خداوند يعني امام خميني متجلي است در اين جا گرد آمده ايم و هدفمان جز ياري دين خدا نيست. در اين راه دو سرنوشت در پيش داريم يا پيروزي و يا شهادت، اگر پيروز گرديم خدا را شاكريم و اگر شهيد شويم نيز حمد گوييم. ما عاشق شهادتيم و جان ناقابل ما كوچك ترين هديه اي است كه مي توان در راه خدا فدا كرد. ما چگونه با تن سالم وارد خانه قبر شويم در صورتي كه مولاي ما امام علي(ع) با فرقي شكافته و فرزندش امام حسين(ع) با بدني بي سر و بدني چاك چاك در بستر خاك آرميده اند؟ چگونه آرزوي شهادت نكنيم در صورتي كه مولاي متقيان امام علي(ع) شهادت در ميدان نبرد را با هزار ضربه شمشير، برتر از مردن در بستر مي داند؟ چگونه به زندگي ننگين با ظالميني چون صدام و ديگران دلخوش كنيم در صورتي كه سيد الشهدا(ع) مي فرمايد: «اني لا اري الموت الاسعاده و لا الحيوه مع الظالمين الا يوما» چگونه مرگ در بستر را بپذيريم در صورتي كه كتاب خدا، قرآن مجيد مي فرمايد: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» ما توكل بر خدا كرده و مي كنيم، از دشمن شرقي و غربي ترسي نداريم، ما خدا را از همه بزرگ تر مي دانيم، بزرگ تر از اين كه وصف شود. ما فقط از خدا مي ترسيم و جز از او از هيچ چيزي باكي نداريم دشمنان احمق ما را نشناخته اند. هر روز انواع سلاح ها را به رخ ما مي كشند تا ما را از ميدان به در كنند، هر روز مرگ را به ما نويد مي دهند و نمي دانند كه ما مرگ را نابودي نمي دانيم بلكه زندگي و حيات با آن ظالمان را مرگ مي دانيم.
ما چگونه به اين زندگي بسنده كنيم و قانع باشيم در حالي كه برادران و خواهران مسلمان ما را در لبنان، عراق، فلسطين، افغانستان و در اقصي نقاط اين جهان ظلماني، به جرم حق گويي و حق خواهي به مسلخ ببرند؟ از روزي كه خود را شناخته ايم، مكتب امام علي(ع) را نيز شناخته ايم. قيام اباعبدالله(ع) را فهميديم، فهميديم كه نيامده ايم تا بمانيم آمده ايم تا برويم.
...«إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» مگر پايان عمر براي همه ما نخواهد آمد پس چرا در راه خدا نميريم؟ چرا به فوز عظيم دست نيابيم؟ و چرا از جنگ كراهت داشته باشيم و خود را پيرو امام علي(ع) دانيم، در حالي كه آن مولا در تمام عمر خود با كفار و مشركين و منافقين جنگيد و لحظه اي از جهاد در راه خدا باز نايستاد. چگونه فرياد ملكوتي «فزت و رَب الكَعبه» او را در هنگام شهادت بشنويم و از شهادت بگريزيم؟ عمري در سوگواري امام حسين(ع) شركت كرديم، گريه كرديم، سينه زديم، به سر و روي خود زديم، از ته دل واي واي گفتيم، واي و حسرت از اين كه نبوديم تا او را ياري كنيم. آرزو می كرديم كه كاش در زمان حضرتش بوديم و در راه او كه راه خداست جهاد مي كرديم.
حالا وقتش رسيده است بايد رفت، بايد جهاد كرد تا شعار را به شعور تبديل كنيم تا جزو كاذبين نباشيم. خدا را حمد و سپاس بي حد مي گوييم که ما را در زماني قرار داد كه مردي از فرزندان حضرت زهرا(ع) بر اين كشور حاكم است. او را شكر مي گوييم تا به ما فرصت و ميدان داد تا جهاد در راه او پيشه كنيم. او را سپاسگزاريم كه شهادت در راهش را نصيب حقير و ديگران كرد. خدا مي داند كه اين را قلبا مي گويم كه صفحه اعمال نيكمان در مقابل عمري كه از او گرفتيم خالي است و شرمسارم اما به رحمت او اميدوار.
«رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ»
اگر او مرا نيامرزد در خسرانم.
«رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ»
از ذات باري تعالي مي خواهم بر همه عموما و بر حقير خصوصا، نعمت خويش نصيب فرمايد و گناهان ما را بيامرزد. از خداوند قادر متعال مي خواهم همان طور كه مرا در دنيا همسايه امام علي بن موسي الرضا(ع) قرار داد در آخرت منت نهد و در جوار او و جدش امام علي(ع) قرار دهد هر چند كه لايق نبوده و نيستم. امروز جان ناقابل را كه از خدا گرفته ايم به درگاه او آورده ايم، آمده ايم تا با خدا معامله كنيم، آمده ايم تا رضاي او را كسب كنيم. در اين معامله ما ضرر نخواهيم كرد. اين قرآن است كه مي فرمايد: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»
خدا كه خود اين جان را به ما ارزاني داده و هستي بخشيده است، خود اين جان را از ما مي خرد و در مقابل جنت و بهشت را به ما مي دهد، اين وعده خدا در قرآن و انجيل و تورات است. خدايا چقدر لطف و رحمت تو زياد است. ما هيچ و پوچيم. ما ضعيفيم. ما از خود هيچ نداريم و اين را اقرار كرده و اذعان مي كنيم. ما قابل اين الطاف تو نيستيم، اما تو اهلش هستي. اي خداي بي نياز اين بنده سر تا پا نياز را جزو مجاهدان در راهت قرار ده. خدايا شهادت را كه نهايت آرزوي ماست نصيب ما گردان. خدايا ما را جزو كساني قرار ده كه تو از آنان راضي هستي.
خدمت پدر و مادرم عرض مي كنم كه خداوند قادر متعال همه ما و شما را امتحان مي كند. شما بوديد كه مرا با امام حسين(ع) آشنا كرديد و خودتان بوديد كه هر سال به عشق امام حسين(ع) مجالس سوگواري برگزار كرده و مي كنيد. بدانيد كه «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»
به نيكي و سعادت نمي رسيد مگر اين كه از آن چه دوست داريد در راه خدا انفاق كنيد. شهادت فرزند براي شما يكي از امتحانات الهي است. صابر باشيد، قوي و مطمئن باشيد، خدا را شكر كنيد. مبادا بي تابي كنيد و ضعف نشان دهيد. حالا كه شهادت نصيب اينجانب گرديده است چه صبر كنيد و چه صبر نكنيد خواهد گذشت، پس چرا صابر و شاكر نباشيد تا مشمول لطف و رحمت الهي قرار گيريد. بدانيد كه همه ما روزي بايد رخت از اين جهان بربنديم و به جهان آخرت كوچ كنيم، پس حالا كه در راه خدا شهادت نصيب شده است با آن همه اجر و مزد، چرا ناشكيبايي و بي صبري كنيد؟ مگر فرزند شما و ديگران از فرزند رسول خدا(ص) برتر است؟ امام حسين(ع) در راه خدا از تمام هستي و فرزند و همسر گذشت و در راه خدا به شهادت رسيد. امام حسين(ع) و ساير شهدا رفتند تا اسلام بماند و ماند و ما كه ادعاي پيروي از اينان را داريم بايد به قدر توان بكوشيم و در راه خدا از همه چيز بگذريم. پدر و مادر عزيز، خداوند به شما خیر بدهد. از شما تشكر مي كنم و براي شما رحمت الهي و صبر و شكيبايي در خواست مي كنم. من نتوانستم زحمات طاقت فرساي شما را جبران كنم و نمي توانم، اما از خداوند مي خواهم به شما اجر بدهد و شما را در جوار امامان معصوم(ع) قرار دهد. خواهران و برادرم نيز در شهادت اينجانب صبر كنند و راه خدا در پيش گيرند تا در دنيا و آخرت رستگار و سعادتمند شوند. امت شهيد پرور و مسلمان و انقلابي نيز از امام امت خميني عزيز اين هديه خدا به قرن ما و نسل ما و امت ما پيروي و اطاعت كنند و بدانند سعادت دنيا و آخرتشان در اين است. راجع به اموال و دارايي كه دارم پدرم همان طور كه قبلا در كاغذ در مشهد نوشتم خمس آن را بدهد و بقيه اش را مختار است كه چه كند. جنازه ام را در هر جا كه پدر و مادرم صلاح دانستند دفن شود. از خداوند متعال فرج امام زمان(عج) و طول عمر امام خميني مدظله و پيروزي رزمندگان اسلام را خواستارم.
والسلام عليكم و رحمه الله بركاته. 1363/12/16
نام
نام خانوادگي
نشاني پست الكترونيكي
متن
15 تير 1403 / 28 ذيالحجه 1445 / 2024-Jul-05
شهدای امروز
عبدالرضا استيري
حسين دلخواه
سيدمحمدسعيد صفويان
علي رضا ملكي
سيد ناصر رياضي
مهدی خداپرست
برگزیده ها
امير حسين پور
مشاهده اطلاعات شهید
پوريا خوشنام
مشاهده اطلاعات شهید
غلامرضا بامدي
مشاهده اطلاعات شهید
فرماندهان شهید دانشجو
ناصر فولادي
غلامحسين بسطامي
مسعود آخوندي
عليرضا عاصمي
غلامعلي پيچك
سيداحمد رحيمي
عليرضا موحد دانش
عباس محمدوراميني
سيدمحمدحسين علم الهدي
علي هاشمي مويلحه
محمود شهبازي
محسن وزوايي
غلامحسين (حسن) افشردي(باقري)
جاويدالاثر احمد متوسليان
Scroll