محمودرضا امینی در سیزدهم اسفند سال 1344 در خانواده‌ای مذهبی و متدین در روستای نورآباد از توابع شهرستان نیشابور متولد شد. او کودکی اجتماعی اما آرام و متین بود و همیشه به بزرگ ترها احترام می‌گذاشت. مانند دیگر کودکان از 6 سالگی پا به عرصه‌ی فراگیری علم گذاشت و شوق عظیمی به دانش و آموختن علم داشت که همین امر باعث شد تا همیشه در درس‌هایش موفق باشد. محمودرضا اوقات فراغت خود را به مطالعه‌ی کتب غیردرسی و علمی می‌پرداخت. نمازش را اول وقت می‌خواند و به طور مرتب روزه می‌گرفت و عبادات خود را با علاقه و اشتیاق انجام می‌داد. او همه‌ وقت در مراسم دعا و نماز جمعه و جماعت حضور داشت و عاشق خدمت به اسلام و امام زمان^(عج) بود. نسبت به اهل ‌بیت ارادت خاصی داشت و در کارها به آن بزرگواران توسل می‌کرد و در مجالس عزاداری ائمه‌ی اطهار شرکت می‌کرد. او مرتب قرآن را تلاوت می‌کرد و سعی داشت که قرآن را با معنی یاد بگیرد. محمودرضا فردی مخلص و درست کار بود. دیگران را بر خود ترجیح می‌داد. وفای به عهد داشت و در همه‌ی امور دارای سعه‌ی صدر بود. همیشه به دیگران در کارها و درس‌ها یاری می‌داد تا این که بعد از 12سال دیپلمش را گرفت و در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته‌ی زبان انگلیسی مرکز تربیت ‌معلم شهید رجایی سمنان قبول شد و برای تحصیل به سمنان رفت. محمودرضا دوبار از طریق دانشگاه سمنان عازم جبهه‌های حق علیه باطل گردید و در آن جا کمک آرپی‌جی زن و انباردار مهمات بود. او در حدود 6 ماه در جبهه غرورآفرینی کرد تا این که در عملیات کربلای5 در منطقه‌ی شلمچه(پاسگاه زید)، در تاریخ 1365/10/26، بر اثر اصابت ترکش به چشمش، به فیض عظمای شهادت نائل گردید.